اثر رژيم غذايي و فعاليت ورزشي بر بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به استئاتوهپاتيت غيرالكلي

حسين نيك‌رو، مريم محمديان، محسن نعمتي، حميدرضا سيما، سيد رضا عطارزاده حسيني

مجله پزشکی کرمان

مقدمه: استئاتوهپاتيت غير الكلي (Non-alcoholic steatohepatitis يا NASH)، قسمتي از طيف كبد چرب غير الكلي (Non-alcoholic fatty liver disease يا NAFLD) است. تاكنون درمان دارويي ويژه‌اي براي اين بيماران ابداع نشده و اصلاح سبك زندگي به‌عنوان بهترين روش درماني تأييد شده است. هدف اين مطالعه، مقايسه تأثير رژيم غذايي همراه با فعاليت ورزشي هوازي و رژيم غذايي به تنهايي بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به NASH بود.
روش: ۲۵ بيمار با دامنه سني ۵۵-۱۸ سال به طور تصادفي به دو گروه رژيم غذايي همراه با فعاليت ورزشي هوازي (۱۲ نفر) و رژيم غذايي به تنهايي (۱۳ نفر) تقسيم شدند. رژيم غذايي كم‌كالري براي هر دو گروه ۵۰۰ كيلو كالري كمتر از انرژي محاسبه شده روزانه بود. گروه اول علاوه بر داشتن رژيم غذايي، به مدت ۱۲ هفته و هفته‌اي سه جلسه با شدت ۶۰-۵۵ درصد ضربان قلب ذخيره‌اي در فعاليت ورزشي هوازي شركت كردند. سطح كيفيت زندگي با تكميل پرسش‌نامه كيفيت زندگي فرم كوتاه (Short form-36 يا SF-36) و نماي سونوگرافي كبد پيش و پس از ۱۲ هفته مداخله اندازه‌گيري شد.
يافته‌ها: در بررسي كيفيت زندگي در گروه رژيم غذايي همراه با فعاليت ورزشي هوازي، عملكرد فيزيكي، محدوديت عملكرد در اثر بيماري جسماني، نمره مؤلفه‌هاي جسماني، سلامت عمومي و نشاط و در گروه رژيم غذايي به تنهايي، سلامت عمومي و نشاط تغييرات معني‌داري را نشان داد. همچنين كاهش معني‌داري در نماي سونوگرافي گروه رژيم غذايي همراه با فعاليت ورزشي هوازي مشاهده گرديد.
نتيجه‌گيري: افزودن فعاليت ورزشي هوازي به رژيم غذايي كم‌كالري باعث بهبود بيشتر كيفيت زندگي و نماي سونوگرافي در بيماران مبتلا به NASH شد.

كلمات كليدي: رژيم غذايي، فعاليت ورزشي هوازي، كيفيت زندگي، سونوگرافي، استئاتوهپاتيت غير الكلي

متن کامل مقاله رایگان