اثر دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت بر سطوح لپتین پلاسما، انسولین، گلوکز، مقاومت به انسولین و ترکیب-بدنی در مردان دارای اضافه وزن

محمد ابراهیم بهرام; محمد جواد پوروقار;

مجله پزشکی تبریز

زمینه: لپتین، به عنوان یک مکانیزم هشدار دهنده در تنظیم متابولیسم سلولی، محتوای چربی بدن و بیماری های سندرم متابولیک عمل می کند. هدف از تحقيق حاضر، بررسی اثر دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت بر سطوح لپتین پلاسما، انسولین، گلوکز، مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی در مردان دارای اضافه وزن بود. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد ۲۰ نفر از دانشجويان با شاخص توده بدنی بین ۲۵ تا ۳۰kg/m2 ، به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی، در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربي، به مدت دوازده هفته و هر هفته ۳ جلسه، با شدت بالای ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه به تمرين پرداختند. قبل و پس از تمرین مقادیر لپتین پلاسما، انسولین گلوکز، مقاومت به انسولین و شاخص های ترکیب بدنی محاسبه شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری t در سطح معناداری ۰۵/۰> P تجزیه و تحلیل شدند. يافته ها: دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت، موجب کاهش معنادار سطوح سرمی لپتین پلاسما (۰۰۰۲/۰P=)، انسولین (۰۰۳/۰P=)، مقاومت به انسولین (۰۰۰۱/۰P=) و گلوکز (۰۱۳/۰P=) در گروه تجربی نسبت به کنترل شد. همچنین، وزن بدن (۰۰۸/۰P=)، درصد چربی (۰۰۱/۰P=)، شاخص توده بدن (۰۳/۰P=) و نسبت دور کمر به دور لگن (۰۲/۰P=) نیز بین دو گروه کاهش معناداری را به همراه داشت (۰۵/۰>P). نتيجه گيري: به نظر می رسد دوازده هفته تمرین تناوبی پرشدت، اثر مثبتي بر کاهش سطح لپتین و برخی از شاخص های آنتروپومتریک مرتبط با اضافه وزن داشته باشد.
کلید واژه ها: اضافه وزن، انسولین، ترکیب بدن، گلوکز، لپتین، مقاومت به انسولین

متن کامل مقاله رایگان