اثر درمانی ترکيب کافئين و گلی‌بنکلاميد بر چربی‌ها و گلوکز سرم موش‌های صحرايی ديابتی نوع ۲

محمدحسن قوسيان مقدم*، محسن خليلی، سعيده قاسمی دولت آبادی ، فرزانه شجاع شفيعی
استاديار گروه بيوشيمی، دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد، تهران، ايران

مجله پزشکی دانشور

مقدمه و هدف: بهبود متابوليسم گلوکز و کاهش ريسک ابتلا به ديابت نوع ۲ بر اثر مصرف کافئين گزارش‌شده‌است. امروزه گلی‌بنکلاميد به‌طور شايع در درمان ديابت استفاده‌می‌شود. هدف از اين مطالعه، بررسی اثر درمانی ترکيب کافئين و گلی‌بنکلاميد بر ميزان قند و چربی‌های سرم در موش‌های ديابتی نوع ۲ بوده‌است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه، ۳۲ موش صحرايی نر به چهار گروه «ديابتی، ديابتی درمان‌شده با گلی‌بنکلاميد، کافئين، ترکيب گلی‌بنکلاميد و کافئين» تقسيم‌شدند. دوز دارويی گلی‌بنکلاميد ۲۸۵/۰ ميلی‌گرم‌برکيلوگرم و کافئين ۱۰۰ ميلی‌گرم‌برکيلوگرم و دوز ترکيب درمانی ۵۰ درصد دوزهای پيشين بود. ديابت از طريق تزريق ۶۰ ميلی‌گرم‌برکيلوگرم استرپتوزوسين به‌صورت تک‌دوز القاشد. درمان پس از اثبات ديابت تا روز شانزدهم ادامه‌يافت. ميزان گلوکز سرم و پروفايل چربی موش‌ها در پايان دوره، مورد بررسی قرارگرفت. نتايج: تحقيق حاضر نشان‌داد که ترکيب درمانی گلی‌بنکلاميد و کافئين با ۵۰ درصد دوز درمانی، سبب کاهش معنادار گلوکز سرم نسبت‌به گروه کنترل در روزهای چهارم، نهم و شانزدهم شد (۰۵/۰ p<). درمان ترکيبی، سبب کاهش معنادار تری‌گلسيريد و افزايش معنادار HDL و نسبت HDL به LDL سرم شد(۰۵/۰ p<)؛ درحالی‌که اين تغييرها در گروه‌های تحت درمان با گلی‌بنکلاميد و کافئين به‌تنهايی مشاهده‌نشد. نتيجه‌گيری: درمان ترکيبی گلی‌بنکلاميد و کافئين، سبب بهبود کنترل گلوکز سرم شده، می‌تواند ايجاد تغييرهايی مفيد و بارز را در ميزان تری‌گلسيريد و HDL سرم موش‌های ديابتی درپی‌داشته‌باشد.
واژه‌های کلیدی: ديابت نوع ۲، کافئين، گلی‌بنکلاميد، ترکيب درمانی، گلوکز، ليپيدهای سرم،

متن کامل مقاله رایگان