اثر جلسات مکرر فعاليت ورزشی بر سلو لهای ايمنی و کورتيزول در دختران ورزشکار

هديه جعفری، عبدالحسين طاهری کلانی ، عليرضا صفرزاده

هدف: تحقيقات نشان داده‌اند، بازيافت ناکافی بين جلسات تمرينی سبب سرکوب سيستم ايمنی می‌شود. هدف از پژوهش حاضر مقايسه‌ی تأثير جلسات مکرر فعاليت‌های ورزشی مقاومتی و استقامتی بر تعداد لکوسيت‌ها، لنفوسيت‌ها، نوتروفيل‌ها، منوسيت‌ها و مقدار پلاسمايی هورمون کـورتيزول در دختران ورزشکار بود.

 مواد و روش‌ها: ۱۹ دختر ورزشکار (در دامنه‌ی سنی ۲۰ تا ۲۵ سال) داوطلب شرکت در پژوهش در دو مرحله و در دو روز مجزا، با فاصله‌ی يک هفته دو پروتکل تجربی را اجرا کردند. به اين صورت که، آزمودنی‌ها در پروتکل تجربی اول ۲ جلسه فعاليت ورزشی مقاومتی (۸ حرکت با ۶۵% يک تکرار بيشينه) و در پروتکل تجربی دوم ۲ جلسه فعاليت ورزشی استقامتی (۶۰ دقيقه کار روی دوچرخه کارسنج با شدت ۶۵% ضربان قلب ذخيره) را اجرا کردند. جلسه اول در ساعت ۹ صبح و جلسه دوم در ساعت ۱۵ عصر اجرا شد. نمونه‌های خون قبل و بلافاصله پس از اجرای فعاليت اول، قبل و بلافاصله پس از اجرای فعاليت دوم و نيز يک ساعت پس از اجرای فعاليت دوم از آزمودنی‌ها گرفته شد. از روش‌های آماری کولموگروف اسميرنف، t مستقل و تحليل واريانس درون گروهی با اندازه‌گيری مکرر استفاده شد.

نتايج: جلسات مکرر فعاليت استقامتی باعث افزايش تعداد لکوسيت‌ها، نوتروفيل‌ها، منوسيت‌های خون و مقدار کورتيزول پلاسما و فعاليت مقاومتی تنها باعث افزايش تعداد لنفوسيت‌های خون گرديد (۰۵/۰P˂). مقايسه دو نوع فعاليت ورزشی تنها در تعداد منوسيت‌های خون تفاوت معناداری را نشان داد (۰۵/۰P˂).

نتيجه‌گيری: نتايج نشان داد، بين جلسات مکرر فعاليت ورزشی مقاومتی و استقامتی در يک روز، تفاوت معناداری بر متغيرهای ايمنولوژيکی و هورمون کورتيزول وجود ندارد.

واژه‌های كليدي: سيستم ايمنی، لکوسيت، کورتيزول.،