اثر جداگانه و همزمان یک دوره‌ی تمرین شنا و مصرف مکمل کورستین بر استئوآرتریت زانوی موش صحرایی

مقدمه: استئوآرتریت (OA یا Osteoarthritis) یکی از شایع‌ترین اختلالات عضلانی- اسکلتی است که می‌تواند به درد مزمن و ناتوانی شدید بیمار منجر شود و پیش‌بینی شده است با افزایش سن جمعیت، شیوع آن در آینده به طور چشمگیری افزایش یابد.

روش‌ها: در تحقیق تجربی حاضر، ۳۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن ۱ ± ۱۷۳ گرم و سن ۸ هفته) به طور تصادفی به ۵ گروه ۶تایی شامل گروه‌های شاهد سالم، شاهد پایه، کورستین، شنا و نیز کورستین + شنا تقسیم شدند. برای ایجاد استئوآرتریت از تزریق درون مفصلی، مونو سدیم یدواستات (lµ ۵۰) در زانوی راست نمونه‌ها استفاده شد. پروتکل تمرینی این پژوهش شامل شنا با شدت متوسط و به مدت ۲۸ روز بود. پس از اتمام دوره، حیوانات کشته شدند و مفاصل زانوی هر دو پای آن‌‌ها مورد بررسی هیستوپاتولوژیکی قرار گرفت. از آزمون آماری One-way ANOVA (One-way analysis of variance) (050/0 ≥ P) و سپس آزمون تعقیبی Tukey به منظور تجزیه و تحلیل کمی یافته‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: در رابطه با شاخص نسبت عمق ضایعه تفاوت معنی‌داری بین گروه کورستین (۰۰۲/۰ = P)، شنا (۰۰۱/۰ = P) و کورستین + شنا (۰۰۱/۰ = P) با گروه شاهد پایه وجود داشت (۰۰۱/۰ = P). همچنین در رابطه با شاخص عرض کل ناحیه‌ی تخریب شده و عرض ناحیه‌ی تخریب شده به طور معنی‌دار، تفاوت معنی‌داری بین تمامی گروه‌ها با گروه شاهد پایه وجود داشت (۰۰۱/۰ = P).

نتیجه‌گیری: مصرف مکمل کورستین و تمرین شنا با شدت متوسط، هر یک به تنهایی و به صورت ترکیبی می‌توانند اثر مثبتی در بهبود علایم استئوآرتریت زانوی موش‌های صحرایی داشته باشند.

واژگان کلیدی: تمرین شنا، کورستین، استئوآرتریت زانوی موش صحرایی

متن کامل مقاله رایگان