اثر تمرین هوازی بر خستگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروز

بیان فیاضی، عبدالحسین پرنو ، بهروز احسن
استادیار دانشگاه رازی کرمانشاه

مجله پرستاری و مامائی جامع نگر

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروز یک بیماری مزمن و خودایمن است. ضعف عضلانی و خستگی در این بیماران، باعث کاهش فعالیت­های زندگی و کیفیت زندگی افراد مبتلا می­شود.

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرین هوازی بر میزان خستگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروز بود.

روش­کار: تعداد ۱۵ نفر با میانگین سن ۱۵/۸±۱۴/۳۴ سال از زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروز با درجه ناتوانی کمتر از ۴ بر اساس ابزار Expanded Disability Status Scale (EDSS) در این مطالعه مقدماتی شرکت کردند. این افراد به طور تصادفی در دو گروه گواه (هفت نفر) و آزمایش (هشت نفر) قرار گرفتند. در گروه آزمایش فعالیت هوازی به مدت هشت هفته، سه روز در هفته، هر روز ۲۰- ۴۰ دقیقه و با شدت ۶۰- ۸۰ درصد حداکثر ضربان قلب بر روی تردمیل انجام شد. قبل و بعد از دوره تمرینی، پرسشنامه­های خستگی  Modified Fatigue Impact Scale-5 (MFIS-5)، کیفیت زندگی (SF-36) و همچنین استقامت راه رفتن برای ارزیابی اثر تمرینات هوازی  مورد استفاده قرار گرفت.

نتایج: تجزیه و تحلیل یافته­ها نشان داد که هشت هفته تمرین هوازی موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز شده است (۰۱/۰p=). علاوه براین، برنامه تمرینی فوق موجب کاهش معنادار خستگی در گروه آزمایش شده (۰۰۱/۰p=)؛ درحالی­که خستگی در گروه گواه افزایش یافته بود. همچنین، استقامت راه رفتن در نتیجه­ی هشت هفته تمرین هوازی، در گروه آزمایش به طور معنا­داری افزایش یافت (۰۰۱/۰p=)؛ اما، در گروه گواه کاهش معناداری یافت (۰۴/۰p=).

نتیجه­گیری: با توجه به یافته­های این پژوهش می­توان بیان کرد که فعالیت بدنی مخصوصا” تمرینات هوازی، می­تواند به افزایش استقامت راه رفتن و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز منجر شود و همچنین میزان خستگی افراد مبتلا را کاهش ­دهد.

واژه‌های کلیدی: ورزش، مولتیپل اسکلروز، خستگی، کیفیت زندگی،

متن کامل مقاله رایگان