اثر تمرین مقاومتی بر غلظت سرمی RBP-4 و شاخص مقاومت انسولینی در موش های صحرایی نر دیابتی نوع۲

نسرین رمضانی *۱، عباسعلی گائینی۲، سیروس چوبینه۲، محمدرضا کردی۲، کاظم باعثی۳

مجله پزشکی خراسان شمالی

زمینه و هدف: دیابت، اختلالی متابولیکی با ویژگی هیپرگلیسیمی و نارسایی عملکرد انسولین درون زاد، یکی از شایع ترین بیماری های متابولیکی است. رتینول اتصالی به پروتئین چهار (RBP-4) آدیپوکاینی است که غلظت سرمی آن در افرادی مقاوم به انسولین یا دیابت نوع دو، افزایش می یابد و در تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز نقش دارد. هدف پژوهش بررسی اثر تمرین مقاومتی بر غلظت سرمی RBP-4 و شاخص مقاومت انسولینی در موش های صحرایی نر دیابتی نوع دو بود.
مواد و روش کار: هجده سر موش صحرایی نر ۸ هفته ای نمونه پژوهش انتخاب شدند. دیابت با استفاده از داروی نیکوتین آمید و استرپتوزتوسین القا شد. پنج روز پس از تزریق، گلوکز خون اندازه گیری شد و موش هایی که گلوکز ناشتایی آن ها بین ۱۲۶-۴۰۰ میلی گرم در دسی لیتر بود، نمونه های دیابتی در نظر گرفته شدند. موش ها تصادفی و بر اساس همگن سازی وزن بدن در دو گروه کنترل و مقاومتی قرار گرفتند. یک ماه پس از القای دیابت، برنامه تمرینی ۸ هفته ای صعود از نردبان، انجام شد در حالی که موش های گروه کنترل به صورت بی تحرک در قفس ماندند. مقادیر گلوکز، انسولین، RBP-4 و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شد.
یافته ها: مقادیر سرمی RBP-4{(9±۳/۵۷ به ۱۲±۹/۷۰(ng/ml)) (007/0p=)}، گلوکز{(۳۶±۸/۲۳۴ به ۱۶±۵/۳۲۴(mg/dL))001/0p=)}، انسولین {(۸/۰±۵/۵  به ۶۶/۰±۷/۶ (µmol/L) )، (۰۰۲/۰p=)} و شاخص مقاومت انسولینی {(۳/۰±۱۱/۰ به ۲/۰±۱۸/۰ (HOMA-IR) )، (۰۰۲/۰p=)} در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کرد.
نتیجه گیری: یافته های نشان داد تمرین مقاومتی مقادیر گلوکز، انسولین و RBP-4 را در موش های دیابتی نوع ۲ کاهش می دهد و مقاومت به انسولین را بهبود می بخشد بنابراین به نظر می رسد این نوع تمرین هم می تواند برای بیماران دیابتی نوع ۲ مفید باشد.
واژه‌های کلیدی: تمرین مقاومتی، مقاومت انسولینی، رتینول اتصالی به پروتئین۴

متن کامل مقاله رایگان