اثر تمرین اینتروال شدید بر بیان ژن‌های TRAF6 و MuRF1 در عضلۀ بازکنندۀ طویل انگشتان پای موش‌های پیر

اثر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن‌های TRAF6 و MuRF1 در عضلۀ بازکنندۀ طویل انگشتان پای موش‌های پیر

عبدالرضا کاظمی ۱؛ سلامان بربط۲
۱دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ولی‌عصر (عج)، رفسنجان، ایران
۲کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران

مجله علوم زیستی ورزشی

چکیده
یکی از سازوکارهای دخیل در آتروفی عضلانی مسیر TRAF6/MuRF1 است که ممکن است تجزیۀ عضلانی را افزایش دهد. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین HIIT بر بیان ژن‌های TRAF6 و MuRF1 عضلۀ بازکنندۀ طویل انگشتان پای ((EDL موش‌های پیر C57bl/6 بود. بدین‌منظور، ۲۸ سر موش C57bl/6 پیر (۱۴=n) و بالغ (۱۴=n) هر گروه در ۲ گروه تمرین (۷=n) و کنترل (۷=n) قرار گرفتند که گروه‌های تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامۀ ۴ هفته HIIT شرکت کردند و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی قربانی و عضلۀ EDL استخراج و به‌وسیلۀ روش Real-time Pcr بیان ژن‌ها اندازه‌گیری شد. در مقایسۀ گروه‌های پیر و بالغ، عامل پیری اثر معنا‌داری بر بیان ژن‌های TRAF6 و MuRF1 دارد (به‌ترتیب ۰۰۵/۰=P و ۰۰۴/۰=P)، همچنین تمرین ورزشی به‌طور چشمگیری بیان این دو را تحت تأثیر قرار می‌دهد (۰۰۰۱/۰=P). همچنین یافته‌ها نشان می‌دهد که پیری اثر معنا‌داری بر وزن نسبی عضله EDL داشته است، به‌طوری‌که اختلاف معنا‌داری بین گروه‌های بالغ و پیر کنترل (۰۳۲/۰=P) مشاهده شد، ولی این مقدار به لحاظ آماری در هر دو گروه‌های بالغ (۱۱۷/۰=P) و پیر (۳۲۱/۰=P) معنادار نبود. بنابراین، بالا رفتن سن همراه با افزایش بیان ژن‌های TRAF6 و MuRF1 است که احتمالاً در تغییرات تودۀ عضلانی همراه با افزایش سن درگیرند و با توجه به اینکه تمرینات با شدت بالا بیان این ژن‌ها را کاهش می‌دهد، این تمرینات می‌توانند در دوران سالمندی به‌منظور حفظ تودۀ عضلانی استفاده شوند.
کلیدواژه‌ها
پیری؛ تمرین تناوبی شدید؛ تودۀ عضلانی؛ TRAF6 و MuRF1، فیزیولوژی ورزشی
متن کامل