اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح رزیستین بافت چربی زیرپوستی و احشایی موش های صحرایی

رسول اسلامی ۱؛ عبدالرضا کاظمی۲؛ رضا سلاجقه۳
۱استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی، ایران
۲استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، کرمان، ایران
۳کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمان، ایران

پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی

سابقه و هدف: رزیستین یکی از فاکتورهای مهم ترشح شده از بافت چربی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات ۵ هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر سطوح رزیستین در بافت­های چربی زیرپوستی و احشایی  موش­های صحرایی بود.
مواد و روش­ها: ۲۰ سر موش صحرایی (میانگین سنی ۸ هفته و میانگین وزن ۱۰±۱۹۰ گرم) به طور تصادفی به دو گروه تمرین HIIT و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل دوهای سرعتی با شدت بالا بود که پنج جلسه در هفته و به مدت پنج هفته انجام گرفت. آزمودنی­ها در هفته اول با سرعت  m/min37 در ۶ وهله دو دقیقه­ای فعالیت کردند. سپس حجم و شدت تمرین به تدریج افزایش یافت تا در هفته پنجم تعداد وهله­ها به ۱۲ و سرعت به m/min 52 رسید. ۷۲ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین حیوانات بی­هوش و بافت­های مورد نظر استخراج شدند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها نیز از آزمون تی-مستقل استفاده شد، همچنین سطح معنی­داری ۰٫۰۵ P≤ در نظر گرفته شد.
یافته ­ها: نتایج تحقیق نشان داد که ۵ هفته تمرین HIIT باعث کاهش معنی­داری در سطوح رزیستین چربی احشایی و زیرپوستی و نیز انسولین پلاسمایی شد (به ترتیب، ۰٫۰۰۱ P≤، ۰٫۰۰۱ P≤، ۰٫۰۰۱ P≤). با این حال، تغییر معنی­داری در گلوکز پلاسمایی مشاهده نشد (P=0.752).
نتیجه­ گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که ۵ هفته تمرینات HIIT می­تواند باعث کاهش سطوح رزیستین در بافت چربی احشایی و زیر پوستی شود. بنابراین، این تمرینات به دلیل حجم کم و کاهش سطوح رزیستین می­تواند در کاهش خطرات مرتبط با افزایش آن سودمند باشد.

کلیدواژه ها
تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT)؛ رزیستین؛ چربی احشایی؛ چربی زیرپوستی