اثر تمرينات پيلاتس بر مقادير پلاسمايی گرلين و ابستاتين در مردان سالمند چاق

ايمان زکوی ، اقبال زکوی ، فرزانه تقيان

مجله پزشکی شهید صدوقی یزد

مقدمه: چاقی و اضافه وزن منجر به کاهش سطوح برخی هورمون‌های اشتهاآور مانند گرلين و ابستاتين می‌شود. مطالعات در باره اثر برنامه تمرينی بر گرلين و ابستاتين به ويژه در انسان‌ها، بسيار اندک و محدود است و از سويی مشخص شده است که تمرينات بدنی می‌تواند اين اثر را برعکس کند. هدف از اين پژوهش، بررسی اثر ۶ ماه تمرين پيلاتس بر مقادير پلاسمايی گرلين و ابستاتين مردان سالمند چاق است. روش بررسی: در اين مطالعه که از نوع نيمه تجربی است، تعداد۲۰ مرد سالمند چاق از خانه سالمندان صالحين شهر اهواز انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (قد ۲۸/۱۶۵ سانتی‌متر، وزن ۱۱/۹۴ کيلوگرم، سن ۶۴ سال) و گروه کنترل (قد ۵۴/۱۶۴ سانتی‌متر، وزن ۸/۸۶ کيلوگرم، سن ۶۵ سال) تقسيم شدند. سپس گروه تجربی برنامه تمرين درمانی پيلاتس (به مدت ۶ ماه، هرهفته ۳ جلسه و هر جلسه به مدت ۶۰ دقيقه) را دريافت کردند. در حالی که گروه کنترل هيچ مداخله‌ای دريافت نکردند و تنها پيگيری شدند. متغيرهای وزن، درصد چربی و شاخص توده بدنی قبل و بعد تمرينات از هر دو گروه اندازه‌گيری شدند. نمونه خونی در حالت ناشتا طی دو مرحله، ۴۸ ساعت قبل و بعد از تمرينات برای سنجش ميزان پلاسمايی گرلين و ابستاتين گرفته شد. تمامی محاسبات آماری با نرم‌افزارSPSS نسخه ۱۹ انجام شد. نتايج: نتايج نشان داد که مقادير وزن، درصد چربی،BMI و WHR متعاقب انجام ۶ ماه تمرين پيلاتس به طور معنی‌داری کاهش يافت (۰۵/۰p≤)، مقادير پلاسمايی گرلين و ابستاتين به طور معنی‌داری افزايش يافت (۰۵/۰p≤) و همچنين همبستگی معنی‌داری بين مقادير پلاسمايی گرلين با مقادير پلاسمايی ابستاتين مشاهده شد(۰۰۰/۰ p=، ۹۰۷/۰r=). نتيجه‌گيری: ۶ ماه تمرين پيلاتس وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و WHR را کاهش و مقادير پلاسمايی گرلين و ابستاتين را افزايش می‌دهد و همچنين همبستگی معنی‌داری بين گرلين با ابستاتين وجود دارد.
واژه‌های کلیدی: پيلاتس، گرلين، ابستاتين، سالمند، چاقی،

متن کامل مقاله رایگان