اثر تمرينات هوازی شديد فزاينده کوتاه و ميان مدت بر سطح سرمی آنزيم‌های سوپراکسيدديسموتاز و کاتالاز موش‌های صحرايی

مهدی مدير، فرهاد دريانوش*، هنگامه فيروزمند، حسين جعفری ، مصطفی خانزاده
استاديار، بخش تربيت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربيتی و روانشناسی، دانشگاه شيراز

پزشکی گرگان

زمينه و هدف : فعاليت‌های جسمانی متفاوت بر روی سيستم ضداکسايشی موثرند. انتخاب نوع، زمان و شدت تمرين به عنوان الگويی مناسب برای بهبود سطح سلامت جامعه ضروری است. اين مطالعه به منظور تعيين اثر تمرينات هوازی شديد فزاينده کوتاه و ميان مدت بر سطح سرمی آنزيم‌های سوپراکسيدديسموتاز و کاتالاز در موش‌های صحرايی ماده انجام شد. روش بررسی : در اين مطالعه تجربی ۴۵ سر موش صحرايی ماده نژاد اسپراگوداولی به‌طور تصادفی در سه گروه ۱۵ تايی کنترل، هوازی کوتاه‌مدت و ميان‌مدت قرار گرفتند. برنامه تمرينی کوتاه‌مدت و ميان‌مدت به ترتيب به مدت ۴ و ۸ هفته، هفته‌ای ۵ جلسه با سرعت ۱۰ تا ۱۷ متر در دقيقه، شيب ۵ تا ۱۵ درجه و مدت زمان ۱۵ تا ۶۰ دقيقه اجرا شد. ميزان سرمی آنزيم‌های سوپراکسيد ديسموتاز و کاتالاز به روش ELISA اندازه‌گيری شد. يافته‌ها : سطح سرمی آنزيم سوپراکسيدديسموناز (U/ml) در گروه‌های کنترل ۱۲٫۸±۹۸٫۸، تمرينات هوازی کوتاه‌مدت ۱۰٫۲±۱۲۶٫۴ و ميان‌مدت ۱۰٫۲±۱۱۵٫۱ و سطح سرمی آنزيم کاتالاز (U/ml) در گروه‌های کنترل ۷٫۲±۵۱٫۲، تمرينات هوازی کوتاه‌مدت ۵٫۳±۴۳٫۷ و ۶٫۳±۵۲٫۱ تعيين شد. اين تغييرات از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتيجه‌گيری : تمرينات هوازی کوتاه‌مدت و ميان‌مدت اثری بر سطح سرمی آنزيم‌های ضداکسايشی سوپراکسيدديسموتاز و کاتالاز موش‌های ماده نداشت.
واژه‌های کلیدی: تمرين هوازی، سوپراکسيد ديسموتاز، کاتالاز، موش صحرايی،

متن کامل مقاله رایگان