اثر تمرينات ترکيبی و مکمل منيزيم بر استقامت و خستگی در بيماران مولتيپل اسکلروزيس

غلامرضا شريفی^*

هدف اين پژوهش،بررسی اثرتمرين‌های ترکيبی به همراه مصرف مکمل منيزيم بر استقامت،خستگی و کيفيت زندگی زنان مبتلا به اماس بود.

۳۵زن مبتلا به بيماری ام‌اس که در انجمن ام اس همدان عضويت داشتند و نمرۀ بين۱ تا ۵(EDSS) کسب کرده بودند،داوطلبانه در اين پژوهش شرکت کردندو به‌صورت تصادفی به سه گروه تجربی و يک گروه گواهتقسيم شدند.در ابتدای تحقيق ميزان استقامت عمومی با«آزمون ۶ دقيقه راه رفتن»،خستگی با«پرسشنامۀ خستگی MIFS21»،کيفيت زندگی با«پرسشنامۀ کيفيت زندگی ۵۴ سؤالي» در تمام آزمودنی‌ها اندازه‌گيری شد.سپس يکی از گروههای تجربی به مدت ۸ هفته به تمرين‌های ترکيبی شامل ايروبيک،مقاومتی و استقامتی پرداختند.گروه تجربی ديگر در طول دورۀ تحقيق صرفاً مکمل منيزم مصرف کردند و گروه تجربی سوم هم در تمرين‌های ترکيبی شرکت داشتند و هم مکمل منيزيم مصرف کردند.پس از ۸ هفته از هر ۴ گروه پس‌آزمون به عمل آمد.برای تجزيه و تحليل داده‌ها از مقايسۀ بين‌گروهی و آزمون کواريانس (۰۵/۰P≤)استفاده شد که با نرم‌افزار SPSSانجام گرديد.

نتايج نشان دادکه تمرين‌های ترکيبی همراه با مکمل منيزيم استقامت عمومی را به‌طور معناداری افزايش می‌دهد(۰۵/۰P≤)،اما بر روی خستگی و کيفيت زندگی تأثير معناداری نداشت(۰۵/۰P≥).

با توجه به نتايج اين پژوهش می‌توان گفتزنان مبتلا به ام اس با درجۀ ناتوانی(۱ تا ۵) ضمن استفاده از تمرين‌های ترکيبی (ايروبيک،مقاومتی و استقامتی) از مکمل منيزيم استفاده نمايند.

واژه‌های كليدي: تمرين‌های ترکيبی، منيزيم، ام اس، استقامت عمومی، خستگی، کيفيت زندگی.،