اثرات هشت هفته تمرین هوازی بر کاینورنین و بیان ژن و پروتئین گیرنده آریل هیدروکربن بافت قلب موش‌های صحرایی نر

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

اثرات هشت هفته تمرین هوازی بر کاینورنین و بیان ژن و پروتئین گیرنده آریل هیدروکربن بافت قلب موش‌های صحرایی نر

پوریا نوری ، روح الله حق شناس*

کومش

چکیده

هدف: شناخت سازوکارهای سلولی مولکولی قلب به منظور پیشگیری و درمان بیماری‌های قلبی عروقی ضروری به نظر می‌رسد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی بر کاینورنین و بیان ژن و پروتئین گیرنده آریل هیدروکربن (AHR) بافت قلب موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار بود.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع تجربی است که تعداد ۱۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار تهیه و بعد از سازگاری با محیط به ۲ گروه: کنترل و تمرین تقسیم شدند. سپس موش‌های صحرایی گروه تمرین به مدت هشت هفته، ۵ جلسه در هفته، با سرعت فزاینده بین ۱۰ تا ۲۶ متر بر دقیقه، تمرین دویدن بر روی تردمیل را اجرا کردند. پس از بافت برداری و استخراج RNA و تهیه Cdna، از روش پی‌سی‌آر جهت اندازه‌گیری بیان ژن آریل هیدروکربن و از روش الایزا برای اندازه‌گیری بیان پروتئین AHR و کاینورنین استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که تمرین هوازی منجر به کاهش معنادار بیان پروتئینAHR (001/0=P) و متابولیت کاینورین (۰۰۳/۰=P) شده است، اما در سطح بیان ژن Ahr تغییر معناداری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر مثبت تمرین هوازی بر عملکرد قلب و کاهش AHR کاینورنین توسط این نوع تمرین، به نظر می‌رسد کاهش سطح فعالیت این مسیر پیام‌رسانی، برای بهبود عملکرد قلب در شرایط عادی، مناسب است.

واژه‌های کلیدی: ورزش، کاینورنین، گیرنده آریل هیدروکربن، بیان ژن، موش‌های صحرایی، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل