علی باقر نظریان* ، امیر لطافتکار، امیرحسین براتی، علی اشرف جمشیدی، علی عباسی
مجله کومش
چکیده
هدف: هدف از این تحقیق بررسی اثر خستگی بر فعالیت الکتریکی عضلات دو سر رانی، دو قلو و سولئوس فوتبالیستها بود.
مواد و روشها: در این تحقیق زمانبندی و میزان فعالیت الکتریکی عضلات دو سر رانی، دو قلوی داخلی و نعلی ۱۵ نفر از فوتبالیستها، در زمانهای مختلف بازی فوتبال سنجیده شد. از دستگاه الکترومایوگرافی ۱۶ کاناله (ME6000) جهت ثبت سیگنالهای الکتریکی در حین تکلیف فرود تک پا (قبل از بازی، پایان نیمه اول و پایان نیمه دوم) استفاده شد.
یافتهها: نتایج مطالعه نشان داد که در مورد شروع فعالیت عضلات در زمانهای مختلف، اگرچه عضلات در پایان نیمه اول با تاخیر در شروع فعالیت همراه بودند و دیرتر وارد عمل شدند، اما این تفاوت در زمانهای مختلف از لحاظ آماری معنادار نبود (۰۵/۰P>). در مورد میزان فعالیت فیدفوروارد عضلات دو سر رانی و نعلی در زمانهای مختلف تفاوت معناداری مشاهده شد (۰۵/۰P≤)، اما در مورد عضله دو قلو تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰P>). همچنین در مورد میزان فعالیت فیدبک عضله نعلی در زمانهای مختلف تفاوت معناداری مشاهده شد (۰۵/۰P≤)، اما در مورد عضلات دو سر رانی و دو قلو، این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود (۰۵/۰P>).
نتیجهگیری: در خاتمه میتوان نتیجه گرفت که خستگی باعث تغییراتی غیرمعنادار در شروع فعالیت عضلات شده اما در مورد فعالیت فیدفوروارد عضلات دو سر رانی و نعلی و همچنین فعالیت فیدبک عضله نعلی اثرات معناداری را داشته و میبایست تمریندهندگان در برنامههای تمرینی و در جهت پیشگیری از آسیب فوتبالیستها تحمل بازیکنان را در برابر خستگی افزایش دهند.
واژههای کلیدی: عضله نگاری الکتریکی، خستگی، زانو، فوتبال، عضلات همسترینگ