علی ضابط، رحمن سوری، نجمه رضائيان ، شهرام عظيمی (مجله کومش)
سابقه و هدف: فعاليت بدنييکی از استراتژیهای موثر در کاهش خطر بيماریهای مزمن به واسطه بهبود نيمرخ التهابي است. پژوهش حاضر به بررسی و مقايسه تاثير تمرينات هوازی، سه و پنج جلسه در هفته، بر سطوح شاخصهای التهابی فيبرينوژن و پروتئين واکنشی(CRP) C، و نيمرخ ليپيدی در مردان جوان چاق کمتحرک پرداخته است.
مواد و روشها: اين مطالعه از نوع کاربردی با روش نيمهتجربی بود. ۲۷ مرد چاق کمتحرک (شاخص توده بدنی ۸۱/۲±۸/۳۰ کيلوگرم برمترمربع، ۳/۱±۵۴/۲۰ سال) به طور تصادفی در دو گروه تمرينی و يک گروه کنترل تقسيم شدند. برنامه تمرينی شامل ۱۶ هفته دويدن با شدت ۷۵-۵۰ درصد ضربان قلب ذخيره،در گروه اول سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۶۰-۵۰ دقيقه و در ديگر گروه تجربی پنج جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۴۰-۳۰ دقيقه، بود. سطوح سرمیCRP، فيبرينوژن و نيمرخ ليپيدی خون و شاخصهای آنتروپومتريکی قبل و ۴۸ ساعت بعد از آخرين جلسه تمرين اندازهگيری شدند.
يافتهها:اجرای تمرينات هوازی، سه جلسه در هفته، علیرغم بهبود ترکيب بدنی (۰۵/۰P<) و کاهش غلظت کلسترول (۰۴۷/۰=P)وLDL-C (046/0=P) خون، به تغيير معنیداری در سطوح سرمی فيبرينوژن و CRP منجر نشد (۰۵/۰P>). در گروه تمرينيپنج جلسه در هفته ضمن بهبود شاخصهای آنترپومتريکی (۰۵/۰P<) و نيمرخ ليپيدی خون (۰۵/۰P<)، کاهش معنیدار سطوح سرمیCRP (015/0=P) و فيبرينوژن (۰۰۳/۰=P) مشاهده گرديد. بنابر نتايج آزمون همبستگی پيرسون تنها در گروه تمرينی سه جلسه در هفته بين تغييرات فيبرينوژن سرم و تغييرات محيط کمر رابطه مثبت و معنیدار وجود داشت (۰۴۸/۰=P، ۶۷۰/۰=r).
نتيجهگيری:اگرچه اجرای تمرينات هوازی در بهبود ترکيب بدني و نيمرخ ليپيدی سودمند هستند ولی با توجه به کاهش دو شاخص التهابیCRP و فيبرينوژن در گروه تمرينی پنج جلسه در هفته، اجرای اين پروتکل تمرينيبرای بهبود چاقی و التهاب در مردان جوان چاق کمتحرک توصيه میشود
واژههای كليدي: ورزش درمانی، فيبرينوژن، پروتئين راکتيو سی، چاقی، مردان،