رامين آقاجانی*، زهرا حجتی۲ ، عليرضا علميه (تازه های علوم کاربردی ورزش)
اين تحقيق، پژوهشی نيمه تجربی است که با هدف آثار برنامه تمرين پلايومتريک و مقاومتی بر توان انفجاری و قدرت واليباليستهای مرد جوان استان گيلان انجام شده است .آزمودنیهای اين پژوهش شامل ۴۵ نفر از ورزشکاران واليباليست ۲۲-۱۵ سال بودند که به طور تصادفی در سه گروه ۱۵ نفری تقسيم شدند. گروههای تحقيق شامل دو گروه تجربی و يک گروه کنترل بودند. از دو گروه تجربی يک گروه به انجام تمرينات پلايومتريک و گروه ديگر به انجام تمرينات مقاومتی پرداختند (۶ هفته، دو نوبت در هفته). گروه کنترل به تمرينات عادی واليبال پرداختند. متغير های مورد اندازه گيری شامل قدرت و توان انفجاری بودند. با بررسی يافته های پژوهش مشخص شد که بين ميانگين توان انفجاری و قدرت در هر دو گروه پلايومتريک و گروه با وزنه پس از ۶ هفته تمرينات در مقايسه با گروه کنترل، افزايش معنیداری به وجود آمده است (۰/۰۵ > p). همچنين نتايج تحقيق نشان داد که بين ميانگين توان انفجاری و قدرت در پيشآزمون نسبت به آزمون پايانی گروه پلايومتريک و با وزنه اختلاف معنیداری وجود داشت. البته بهبود در گروه تمرين مقاومتی بيشتر از گروه پلايومتريک بود.
واژههای كليدي: توان انفجاری، قدرت، تمرينات پلايومتريک، تمرينات مقاومتی،