اثرات بار تمرينی بر برخی از نيم‌رخ‌های هورمونی، خون‌شناسی و بيوشيميايی مردان دوچرخه‌سوار

پرالای ماجومدار* ، سريويدهيا سيواپراکاسام

گروه فيزيولوژی ورزشی، سازمان ورزش هندوستان، NSSC، بنگالور، هندوستان ، drmajum@gmail.com
۲- NSSC، بنگالور، هندوستان

تازه های علوم کاربردی در ورزش

نيم‌رخ خون‌شناسی دوچرخه‌سواران بر پايه حجم/تکرار/شدت تمرين در نوسان است. تحقيق حاضر به آزمايش اثرات بار تمرينی بر نيمرخ هورمونی، خون‌شناسی و بيوشيميايی مرتبط با بيش‌تمرينی دوچرخه‌سواران می‌پردازد. دوازده دوچرخه‌سوار مرد داوطلب شدند تا در اين تحقيق شرکت کنند. شرکت‌کنندگان يک برنامه تمرينی سيستماتيک را انجام دادند که به ۴ مرحله شامل مرحله ۱ (۵۶۰ کيلومتر، تمرين هوازی تداومی)، مرحله ۲ (۶۸۰ کيلومتر، تمرين هوازی تداومی)، مرحله ۳ (۷۲۰ کيلومتر، تمرين هوازی و غيرهوازی فاصله‌ای)، و مرحله ۴ (۵۶۰ کيلومتر، تمرين هوازی تداومی) تقسيم شد. نمونه‌گيری خونی در پايان هر مرحله جمع‌آوری گرديد. سطح هموگلوبين دوچرخه‌سواران طی چرخه تمرين افزايش يافت، در حالی که سطح آهن تا فاز ۳ افزايش يافت و در فاز ۴ در نتيجه تغيير در تمرين کاهش يافت. سطح هموگلوبين طی مرحله ۴ بالا بود و اين به دليل حجم/تکرار پايين تمرين داده شده به دوچرخه‌سواران در مرحله پايانی بود. سطح ظرفيت ملزوم آهن تام (TIBC) طی مرحله رقابتی افزايش يافت و اين به دليل حجم/شدت بالا طی مرحله ۳ بود. کاهش فريتين طی مرحله ۲ ادامه‌دار بود بطوريکه با يک افزايش ۲۱% در حجم تمرين پس از مرحله ۱ همراه بود. بالاترين شدت، حجم و تکرار تمرين در مرحله ۳ با افزايش زياد در سطوح کراتين فسفوکيناز (CPK)، لاکتات دهيدروژناز (LDH) و کورتيزول همراه و با کاهش معنادار تستوسترون حاکی از وضعيت بيش‌تمرينی بود. از اين رو، اين مارکرهای هورمونی، خون‌شناسی و بيوشيميايی در نظارت بار تمرينی ورزشکار مهمند بطوريکه با شدت، تکرار و حجم تمرين داده شده به دوچرخه‌سوار تغيير می‌کنند
واژه‌های کلیدی: کم‌خونی، بيش‌تمرينی، دوچرخه‌سوار،

متن کامل مقاله رایگان