نبی شمسائی
استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ایلام، ایلام، ایران.
مطالعات کابردی علوم زیستی در ورزش
چکیده
زمینه و هدف: محدودیت جریان خون با تغییرات فیزیولوژیکی متعددی در نورونها همراه است که در نهایت به مرگ سلولی منجر خواهد شد. شواهد نشان میدهد که فعالیت بدنی اثرات محافظت عصبی دارد و میتواند از مغز در برابر آسیب های ناشی از محدودیت جریان خون محافظت کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر ۴ هفته تمرین استقامتی بر سطح عامل نکروزیس تومور آلفا، اینترلوکین-۶ و اینترلوکین-۱ بتا هیپوکامپ پس از محدودیت جریان خون- خونرسانی مجدد مغز در موشهای صحرایی نر صورت گرفت. روش تحقیق: تعداد ۲۱ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به سه گروه کنترل، محدودیت جریان خون و تمرین- محدودیت جریان خون تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت ۴ هفته، ۵ روز در هفته بر روی نوارگردان دویدند. ایسکمی مغزی با انسداد شریانهای کاروتید مشترک به مدت ۲۰ دقیقه ایجاد شد. سطح سایتوکاین ها با روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنیداری ۰/۰۵≥p، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: تمرین استقامتی موجب کاهش معنی دار سطح عامل نکروزیس تومور آلفا (۰/۰۴=p)، اینترلوکین-۶ (۰/۰۰۳=p) و اینترلوکین-۱ بتا (۰/۰۰۴=p) شد. نتیجهگیری: تمرین بدنی استقامتی می تواند با کاهش التهاب ناشی از محدودیت جریان خون، در مقابل آسیب ها و اختلالات ناشی از محدودیت جریان خون- خونرسانی مجدد مغز در ناحیه هیپوکامپ، اثر محافظتی داشته باشد.
کلیدواژهها
التهاب؛ محدودیت جریان خون؛ تمرین بدنی؛ هیپوکامپ