تغییرات پروتئین های اینتگرین β۱و وینکولین در عضله کند انقباض و تند انقباض ؛ تأثیر یک جلسه فعالیت برونگرا

مریم نورشاهی, توحید همت زاده بدولی, رضا قراخانلو, محمدرضا بیگدلی, سمانه کنشلو

زمینه و اهداف: اینتگرین β۱ به عنوان گیرنده مکانیکی و وینکولین پروتئین عمده ناحیه چسبنده شناسایی شده که سیگنال¬های مکانیکی را بین خارج غشاء سلول و درون آن انتقال می¬دهند. هدف از این تحقیق مطالعه اثر یک جلسه فعالیت برونگرا بر میزان پروتئین¬های اینتگرین β۱و وینکولین در عضلات تند انقباض و کند انقباض در موش¬های نر ویستار بود. مواد و روش¬ها: تعداد ۱۸ سر موش صحرایی (۷۸/۲۹ ± ۴۴/۲۸۶ گرم) بعد از آشناسازی با محیط و تریدمیل به طور تصادفی به سه گروه (تجربی ۱، ۲ و کنترل) تقسیم شدند. حیوانات بعد از آشنایی با محیط و نوارگردان ،برای انجام فعالیت برونگرا بر روی نوار گردان با شیب ۱۶ (درجه منفی) و سرعت ۲۰ (متر در دقیقه) به مدت ۴۰ دقیقه دویدند. ۴۸ ساعت بعد از فعالیت پس از بیهوش کردن حیوانات از طریق تزریق صفاقی، عضلات نعلی و باز کننده انگشتان پا تحت شرایط استریل خارج گردید. برای سنجش پروتئین¬های اینتگرین β۱ و وینکولین از روش الایزا استفاده گردید. سرم حیوانات برای اندازه¬گیری کراتین کیناز (۲۴ و۴۸ ساعت بعد از تشریح ) استفاده شد. داده¬ها با آزمون آماری T-test و تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و سطح معناداری ۵ درصد در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که کراتین کیناز افزایش داشته ولی معنادار نبود. همچنین در تارهای کند انقباض اینتگرین (۲۱ درصد) و وینکولین (۲۲ درصد) پس از فعالیت برون¬گرا به طور معناداری کاهش یافت. در تارهای تند اینتگرین (۱۷ درصد) کاهش و وینکولین (۷ درصد) به طور معناداری افزایش یافت. نتیجه¬گیری: نتایج تحقیق نشان می¬دهد که با توجه به تغییرات کراتین کیناز و کاهش پروتئین¬های ساختاری بعد از فعالیت، احتمالاً فعالیت آسیب¬زا بوده است و تجزیه پروتئین¬ها به ویژه در تارهای کند انقباض حتی ۴۸ ساعت بعد از فعالیت ادامه داشته است. بنابراین احتمالاً بازسازی و هایپرتروفی ناشی از جبران آسیب در زمان طولانی¬تری انجام می¬گردد. هر چند به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.
کلید واژه¬ها: پروتئین های کاستامریک، اینتگرین β۱، وینکولین، فعالیت برونگرا، عضله بازکننده انگشتان پا و عضله نعلی