پاسخ پروتئين وابسته به آگوتی (AgRP) به مصرف گلوکز پس از يک جلسه فعاليت هوازی در مردان غيرورزشکار

احمد عبدی ، آسيه عباسی دلويی

مجله پزشکی ورزشی و آمادگی جسمانی

هدف از اين پژوهش، بررسی پاسخ پروتئين وابسته به آگوتی (AgRP) به مصرف گلوکز پس از يک جلسه فعاليت هوازی در مردان غيرورزشکار بود. ۱۲ دانشجوی مرد غيرورزشکار (سن ۳۷/۱±۳۳/۲۱ سال، وزن ۸۹/۸±۲۵/۷۴ کيلوگرم، قد ۰۵/۰±۷۶/۱ متر و شاخص تودۀ بدنی ۲۲/۲±۶۸/۲۳ کيلوگرم بر مترمربع) به‌‌طور تصادفی به گروههای آب و گلوکز تقسيم شدند. نمونه‌گيری خون در سه مرحله قبل، بلافاصله و ۹۰ دقيقه پس از فعاليت گرفته شد. از آزمودنی‌ها خواسته شد تا يک فعاليت هوازی ۴۵ دقيقه‌ای را انجام دهند. بلافاصله بعد از نمونه‌گيری دوم خون، مايعات قندی (۵/۱گرم گلوکز به ازای هر کيلوگرم وزن بدن) و آب (با حجم برابر) داده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری واريانس (اندازه‌گيری مکرر) و آزمون تعقيبی LSDتحليل شد. تفاوتمعنی‌دار در سطح ۰۵/۰P< پذيرفته شد. سطح AgRP پلاسما بلافاصله بعد از فعاليت در هر دو گروه افزايش‌يافت که اين افزايش معنی‌دار نبود. در دورۀ ۹۰دقيقه بعد از فعاليت سطح AgRP پلاسما در گروه گلوکز نسبت به گروه آب کاهش معنی‌داری داشت(۰۳۹/۰P<). يافته‌های اين پژوهش نشان می‌دهد، قند خوراکی گلوکز از طريق افزايش احتمالی انسولين توانسته است سطح افزايش يافته AgRP بعد از فعاليت هوازی را کاهش دهد
واژه‌های کلیدی: گلوکز، AgRP، فعاليت هوازی، مردان جوان دانشگاهی،

متن کامل مقاله رایگان