پاسخ شاخص های قندی و آسیب بافت کبدی به یک دوره تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز در موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

احمد عبدی ، اسیه عباسی دلویی، ایمان اکبری
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران

مجله فیض

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی پاسخ شاخص ­های قندی و آسیب بافت کبدی به یک دوره تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز در موش­ های صحرایی نر دیابتی بود.
مواد و روش­ ها: چهل سر موش نر نژاد ویستار دیابتی با میانگین سن ۱۲ هفته و وزن۱۰±۱۳۰ گرم انتخاب شده و به­ طور تصادفی به چهار گروه کنترل، عصاره، تمرین و تمرین-عصاره تقسیم شدند. دیابت در اثر تزریق وریدی دوز ۶۰ میلی­گرمی استرپتوزوتوسین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن که در ۰۵/۰ مول به ازای هر لیتر بافر سیترات حل شده بود، در موش ­های صحرایی ایجاد شده و سطح گلوکز بالای ۲۵۰ میلی­ گرم به ازای دسی ­لیتر معیار دیابت در نظر گرفته شد. تجویز عصاره به­ صورت دهانی به مقدار ۱۵۰ میلی­ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز بود. برنامه تمرین گروه تجربی شامل شش هفته فعالیت هوازی، پنج جلسه در هفته با ۵۵-۵۰ درصد اکسیژن مصرفی بیشینه بود.
نتایج: تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز بر گلوکز سرم (۰/۰۰۲=P)، (۰/۰۰۱=P) AST، (۰/۰۰۵=P) ALT و (۰/۰۳۳=P) ALP موش های صحرایی نر دیابتی تاثیر معنی­داری داشت. با این ­وجود، تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره دانه گشنیز بر انسولین (۰/۶۵۶=P) و مقاومت به انسولین (۰/۴۵۸=P) موش­ های صحرایی نر دیابتی تاثیر معنی­ داری نداشت.
نتیجه­ گیری: به ­نظر می­ رسد تمرینات منظم هوازی و مصرف عصاره دانه گشنیز اثرات مفیدی بر شاخص ­های آسیب بافت کبدی در دیابت داشته و احتمالا می­ تواند در پیشگیری و بهبود آسیب بافت کبدی از طریق کاهش سطح برخی از شاخص­ های آسیب بافت کبدی نقش داشته باشد.
واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، دیابت، عصاره دانه گشنیز، شاخص‌های قندی، شاخص آسیب بافت کبدی

متن کامل مقاله رایگان