پاسخ شاخص‌های التهابـی و هايپرتـروفيک به فعاليـت مقاومتی در موش-های صحرايی نر

مريم نورشاهی ، سمانه کنشلو *، مهدی هدايتی ، مصطفی بارانچی ، نفيسه امين الاسلام ، جواد نعمتی

مجله پزشکی سبزوار

زمينه و هدف: کشش مکانيکی حاصل از فعّاليّت مقاومتی، می‌تواند موجب تحريک پروتئين‌های اسکلت سلولی حسّاس به کشش شود. همچنين فعّاليّت مقاومتی سبب تحريک فاکتورهای التهابی می‌شود. ازاين‌رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی تغييرات و ارتباط بين شاخص‌های التهابی و هايپرتروفيک به يک جلسه فعّاليّت مقاومتی در موش‌های صحرايی نر بود. مواد و روش‌ها: دوازده سر موش نر نژاد ويستار سه ماهه به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسيم شدند. گروه تجربی پروتکل فعّاليّت مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان ۱ متری، سه ست و در هر ست سه تکرار (با وزنه‌هايی معادل ۵۰%، ۷۵% و ۱۰۰% وزن بدن خود موش) را اجرا کردند. گروه کنترل در آزمايشگاه بدون انجام ورزش نگهداری شدند. دوازده ساعت پس از پايان جلسه فعّاليّت، موش‌ها با ترکيبی از کتامين/زايلوزين بی‌هوش شدند. خون‌گيری به طور مستقيم از قلب انجام شد و همچنين عضله نعلی تشريح و خارج گرديد. ميزان وينکولين در نمونه بافت عضله پس از هوموژناسيون و ميزان اينترلوکين-۱۷ در نمونه‌های سرم با روش الايزا سنجش شدند. کراتين کيناز سرمی با روش رنگ سنجی آنزيمی اندازه‌گيری شد. از آزمون تی مستقل و ضريب همبستگی پيرسون استفاده شد. سطح معنی‌داری ۰۵/۰=α درنظرگرفته شد. يافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بين گروه کنترل و تجربی در ميزان وينکولين، IL-17 و کراتين کيناز ديده نشد (۰۵/۰
واژه‌هاي كليدي: فعّالیّت مقاومتی، وینکولین، اینترلوکین ۱۷، کراتین کیناز، موش صحرایی،

متن کامل مقاله رایگان