پاسخ سطح سرمی فاکتور رشد اندوتليال عروق به دو نوع تمرين شنا در شرايط هايپوکسی در مردان جوان

حامد عيدی، دکتر مرضيه ثاقب جو *، دکتر مهدی هدايتی ، دکتر سعيد ايل بيگی

مجله پزشکی کردستان

زمينه و هدف: فعاليت ورزشی و شرايط هايپوکسی مهمترين عوامل موثر بر عامل رشد اندوتليال عروق (VEGF) می‌باشند. هدف تحقيق حاضر، شناخت پاسخ سطح سرمی VEGF و ضربان قلب به يک وهله تمرين شنای کرال سينه با کنترل تنفس و لوله تنفسی در مردان جوان بود. روش بررسی: ده شناگر مرد، در اين تحقيق شرکت نمودند. ضربان قلب آزمودنی‌ها قبل، بلافاصله پس از هر تکرار و يک دقيقه بعد از اتمام هر تمرين اندازه‌‌گيری شد. نمونه‌گيری خون، قبل، بلافاصله، ۲ و ۴۸ ساعت پس از اجرای هر تمرين انجام شد. داده‌ها با آزمون آناليز واريانس با اندازه‌گيری‌های مکرر و آزمون تعقيبی بونفرونی در سطح معناداری ۰۵/۰p< تحليل شد. يافته‌ها: هر دو تمرين شنا، منجر به افزايش معنی‌داری در سطح سرمی VEGF بلافاصله پس از تمرين شد (۰۰۰۱/۰=p در هر دو تمرين) و در ۲ و ۴۸ ساعت پس از تمرينات به سطح پايه بازگشت (۹۹/۰=p در هر دو زمان). ضربان قلب پس از تمرين در تمام بازه‌های زمانی به طور معنی‌داری افزايش داشت (۰۰۰۱/۰=p). از طرفی اختلافات سطح سرميVEGF (30/0=p) و ضربان قلب (۹۸/۰=p) بين دو تمرين معنی‌دار نبود. نتيجه گيری: به نظر می رسد، يک جلسه تمرين شنای کرال سينه با کنترل تنفس و لوله تنفسی، احتمالا از طريق افزايش ضربان قلب و ايجاد هايپوکسی منجر به افزايش سطح سرمی VEGF می‌شود. اين يافته‌ها ممکن‌است بينش نوينی را در راستای فرآيند مولکولی افزايش چگالی مويرگی و متعاقبا افزايش توان هوازی در پاسخ به چنين تمريناتی پديد ‌آورد. بر اساس يافته های مطالعه حاضر، اين تمرينات برای شناگران توصيه‌ می‌شود. کليد واژه‌ها : تمرين شنا، کنترل تنفس، هايپوکسی، عامل رشد اندوتليال عروق، آنژيوژنزيس وصول مقاله :۱۹/۱۱/۹۳ اصلاحيه نهايی:۱۸/۱/۹۴ پذيرش:۲۴/۱/۹۴
واژه‌های کلیدی: تمرين شنا، کنترل تنفس، هايپوکسی، عامل رشد اندوتليال عروق، آنژيوژنزيس،

متن کامل مقاله رایگان