پاسخ‌های هموديناميک پس از فعاليت‌های ورزشی مقاومتی، هوازی و ترکيبی در مردان سالم تمرين نکرده دارای اضافه‌ وزن

حميد محبی ، حميدرضا رضايی

مقدمه: پس از يک جلسه فعاليت ورزشی هوازی و مقاومتی، ميانگين فشارخون استراحتی کاهش می‌يابد. بنابراين انتظار می‌رود که ترکيب اين دو شکل فعاليت ورزشی، اثر مضاعفی بر هيپوتنشن داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی پاسخ‌های هموديناميک پس از فعاليت‌های ورزشی مقاومتی، هوازی و ترکيبی در مردان تمرين نکرده دارای اضافه‌ وزن است.

روش‌ بررسی: در اين مطالعه نيمه تجربی، ۱۲ مرد سالم در سه نوبت فعاليت ورزشی هوازی، مقاومتی و ترکيبی را به فاصله ۷۲ ساعت از يکديگر انجام دادند. فشارخون، ضربان قلب و هزينه اکسيژن ميوکارد قبل و پس از فعاليت، اندازه‌گيری و ثبت شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون آماری ANOVA و آزمون تعقيبی بونفرونی و نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

نتايج: فشارخون سيستولی در طول مدت ۹۰ دقيقه پس از يک جلسه فعاليت ورزشی هوازی نسبت به فعاليت ورزشی مقاومتی به طور معنی‌داری پايين‌تر بود (۰۵/۰>p) و نسبت به فعاليت ورزشی ترکيبی فقط در دقيقه ۱۵ کاهش معنی‌داری نداشت (۰۵/۰>p). اگرچه در فشارخون دياستولی در هيچ يک از زمان‌های اندازه‌گيری در هر آزمون و بين آزمون‌های مختلف تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. ضربان قلب پس از فعاليت ورزشی هوازی نسبت به مقاومتی و ترکيبی به طور معنی‌داری پايين‌تر بود (۰۵/۰>p). همچنين در فعاليت ورزشی مقاومتی، هزينه اکسيژن ميوکارد نسبت به هوازی و ترکيبی بالاتر بود (۰۵/۰>p).

نتيجه‌گيری: نتايج اين تحقيق نشان داد ترکيب فعاليت ورزشی هوازی و مقاومتی باعث ايجاد هيپوتنشن مشابه با فعاليت ورزشی هوازی می‌گردد اما نسبت به فعاليت ورزشی مقاومتی، اثر مضاعفی دارد.

واژه‌های كليدي: هیپوتنشن، پاسخ های همودینامیک، ورزش مقاومتی، ورزش هوازی،