رضا قراری عارفی۱ ؛ مرضیه ثاقب جو ۲ ؛ مهدی هدایتی۳ ؛ رزیتا فتحی۴
۱دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزش، دانشگاه بیرجند
۲دانشیار فیزیولوژی ورزش، دانشگاه بیرجند
۳دانشیار بیوشیمی، دانشگاه علومپزشکی شهیدبهشتی
۴دانشیار فیزیولوژی ورزش، دانشگاه مازندران
مجله فیزیولوژی ورزشی
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی و دریافت مکمل امگا سه بر سطح پروتئین فسفریلۀ تاو در هیپوکامپ موشهای آلزایمریشده با هوموسیستئین میباشد. بدینمنظور، ۶۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (سن ۱۲ هفته و میانگین وزن ۹۱/۱۱±۳۱/۲۲۲ گرم) به شش گروه مساوی آلزایمری + امگا سه، آلزایمری + تمرین، آلزایمری + تمرین + امگا سه، کنترل سالم، شم و کنترل آلزایمری تقسیم شدند. شایانذکر است که برای القای آلزایمر از تزریق هوموسیستئین با دوز ۶/۰ مولار به درون بطن مغز استفاده شد و تمرین با سرعت ۲۰ متر در دقیقه (۶۰ دقیقه در هر جلسه، پنج روز در هفته روی نوار گردان) اعمال گردید. گروههای مکمل در مدت هشت هفته، روزانه ۸۰۰ میلیگرم بهازای هر کیلوگرم وزن بدن، مکمل امگا سه دریافت کردند. لازمبهذکر است که سطح پروتئین فسفریلۀ تاو به روش الایزا اندازهگیری گشت. تحلیل دادهها نیز با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد (P<0.05). نتایج نشان میدهد که سطح پروتئین فسفریلۀ تاو هیپوکامپ در گروههای آلزایمری + تمرین، آلزایمری + مکمل امگا سه و کنترل سالم نسبت به گروه کنترل آلزایمری بهصورت معناداری پایینتر بود (مقادیر P بهترتیب ۰۳/۰، ۰۱/۰ و ۰۰۳/۰). درمقابل، سطح پروتئین فسفریلۀ تاو هیپوکامپ در گروه آلزایمری + تمرین + مکمل امگا سه نسبت به گروه کنترل آلزایمری تفاوت معناداری نداشت (P=0.34). بهنظر میرسد تمرین هوازی و مصرف امگا سه بهطور مستقل میتوانند باعث کاهش پروتئین فسفریلۀ تاو در هیپوکامپ موشهای آلزایمری گردند و نیز اینکه استفادۀ همزمان از دو شیوه باعث تعدیل اثر هریک از این مداخلات میشود.
کلیدواژه ها
تمرین هوازی؛ اسید چرب امگا سه؛ آلزایمر؛ پروتئین تاو؛ هوموسیستئین