مقایسۀ میزان تمرکز توجه و BDNF ناشی از اعمال تمرین استقامتی در دختران و پسران غیرورزشکار

مهدی شهبازی ۱؛ علی صمدی۲؛ زهرا نعمتی۳؛ ابوالفضل شایان نوش آبادی۴
۱دانشیار رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران، تهران، ایران
۲استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شاهد، تهران، ایران
۳دانشجوی دکتری یادگیری حرکتی دانشگاه تهران، تهران، ایران
۴دانشجوی دکتری رفتار حرکتی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

نشریه علوم زیستی ورزشی

از مغز (BDNF) دانشجویان دختر و پسر غیرورزشکار و همچنین بررسی ارتباط بین تغییرات این دو عامل بود. بدین منظور، ۳۰ دانشجوی غیرورزشکار (میانگین سنی ۶/۱±۱/۲۴ سال)، براساس پیش‌آزمون استروپ در چهار گروه پسران، دختران، پسران کنترل و دختران کنترل، توزیع شدند، و پس از نمونه­گیری خونی، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین استقامتی با شدت ۸۵-۷۰ درصد ضربان قلبی بیشینه و به مدت ۴۰ دقیقه، ۳ جلسه در هفته به مدت ۵ هفته ادامه دادند. نتایج نشان داد تمرین استقامتی موجب افزایش معنا‌دار میزان BDNF در هر دو گروه دختران و پسران شد (۰۵/۰>P)، ولی زمان پاسخ به آزمون استروپ، فقط در گروه پسران به‌صورت معنا‌داری کاهش یافت (۰۵/۰>P). همچنین نتایج نشان داد، تفاوت معنا‌داری بین پسران و دختران در اثرگذاری تمرین استقامتی بر زمان پاسخ به آزمون استروپ وجود نداشت (۰۵/۰P>)، اما میزان BDNF در گروه دختران به‌صورت معنا‌داری بیشتر از پسران بود (۰۵/۰>P). همبستگی بین تغییرات زمان پاسخ به آزمون استروپ و میزان BDNF در هیچ‌یک از دو گروه پسران و دختران، از نظر آماری معنا‌دار نبود (۰۵/۰P>). به‌طور کلی براساس یافته­های این تحقیق به‌نظر می­رسد تمرین استقامتی می­تواند به افزایش میزان BDNF و بهبود تمرکز منجر شود، اما در این زمینه تفاوت­هایی احتمالی بین دختران و پسران وجود دارد که نیازمند تحقیقات بیشتری است.
کلیدواژه ها
آزمون استروپ؛ تمرکز توجه؛ تمرین استقامتی؛ دانشجوی غیرورزشکار؛ BDNF

متن کامل مقاله رایگان