مقایسه فشار فیزیولوژیکی فعالیت مقاومتی جلو پا در دستگاه مقاومت متغیر توربینی و دستگاه متداول در مردان فعال- فیزیولوژی ورزشی
*فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران*
حسن مهرعلیان ۱ حمید رجبی ۲ پژمان معتمدی ۳ علی عباسی ۴
۱ دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی
۲ استاد گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
۳ دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
۴ دانشیار گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده
دستگاههای بدنسازی متداول توانایی فعالسازی حداکثری عضلات را ندارند. هدف تحقیق حاضر، ساخت دستگاه مقاومت متغیر توربینی و مقایسه فشار فیزیولوژیکی حرکت جلو پا در این دستگاه با دستگاه بدنسازی متداول بود. جهت ساخت دستگاهِ مقاومت متغیر توربینی علاوه بر وزنه از نیروی مقاومت آب در برابر حرکت چندین پروانه استفاده شد. ۱۲ مرد فعال (سن ۷۲/۵±۲۸سال) بصورت تصادفی معکوس در دو جلسه جداگانه، فعالیت مقاومتی جلو پا (۳نوبت ۱۰ تکراریِ چرخهی کامل انقباض درونگرا و برونگرا) را با دستگاه توربینی یا دستگاه متداول انجام دادند. مقاومت اعمال شده در دستگاه توربینی در فاز برونگرا کمتر از دستگاه متداول بود. قبل و بعد از فعالیت مقاومتی حداکثر نیروی عضلانی (MVC)، احساس درد عضلانی (MPP) و در حین تمرین میزان درک تلاش(RPE) اندازه-گیری شد، همچنین در حین تمرین EMG عضلات سطحی چهار سر ران ثبت شد. ریشه دوم میانگین(RMS) سیگنال EMG و RPE در حین تمرین و تغییرات MVC وMPP با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر درسطح معناداری (α = ۰٫۰۵) در دو تمرین مقایسه شد RPE .بطور معناداری درتمرین با دستگاه توربینی بیشتر بود(p=0.000) . اما در سایر متغیرها بین دو تمرین تفاوت معناداری مشاهده نشد(p˃۰٫۰۵) . با وجود مقاومت کمتر در فاز برونگرایِ دستگاه توربینی، RMSدو تمرین اختلاف معنیداری نداشت، که نشان میدهد فشار فیزیولوژیکی در فاز درونگرای تمرین با دستگاه توربینی بیشتر بوده و RPE بالاتر در دستگاه توربینی موید این است. با این حال برای اثر بخشی بیشتر این برنامه در طولانی مدت، نیاز به تحقیقات دقیق و تکمیلی می-باشد.
کلیدواژهها
حرکت جلوپا دستگاه توربینی فشار فیزیولوژیکی، فیزیولوژی ورزشی