مقایسه سطح سرمی هورمون امنتین-۱ و نشانگان مقاومت به انسولین در مردان چاق فعال، چاق غیرفعال و نرمال غیرفعال

سعید خسروی نژاد۱ ، محمود نیک سرشت* ۱
۱- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران.

مجله پزشکی قزوین

چکیده
زمینه امنتین-۱، آدیپوکاینی است که بیشتر در بافت چربی احشایی تولید و موجب بهبود حساسیت انسولین می‌شود.
هدف هدف این مطالعه، مقایسه سطح سرمی امنتین-۱ و نشانگان مقاومت به انسولین در مردان چاق فعال، چاق غیرفعال و نرمال غیرفعال بود.
مواد و روش‌ها در این مطالعه مقطعی، ۴۵ مرد (میانگین ‌۴/۲±‌۳۵/۰ سال، بدون نشانه بیماری) در گروه‌های چاق فعال (۱۶ نفر، شاخص توده بدن ۲۸-۳۳/۹ کیلوگرم/ مترمربع و گرفتن۳ تا ۵ امتیاز در پرسش‌نامه سطح فعالیت بدنی)، چاق غیرفعال (۱۸ نفر، شاخص توده بدن ۲۸-۳۳/۹ کیلوگرم/ مترمربع و یک امتیاز در پرسش‌نامه سطح فعالیت بدنی) و نرمال غیرفعال (۱۱ نفر، شاخص توده بدن ۱۸/۵-۲۴/۹ کیلوگرم بر مترمربع و یک امتیاز در پرسش‌نامه سطح فعالیت بدنی) قرار گرفتند. از همه داوطلبان در حالت ناشتا نمونه خون برای اندازه‌گیری سطح سرمی امنتین-۱، گلوکز و انسولین گرفته شد. همچنین از مدل برآورد هموستاز برای شاخص مقاومت به انسولین استفاده شد.
یافته‌ها نتایج نشان داد غلظت امنتین-۱ در گروه نرمال غیرفعال به طور معناداری کمتر از گروه‌های چاق بود (۰/۰۵˂P). در گروه چاق فعال، غلظت گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین مشابه با گروه نرمال غیرفعال بود؛ در حالی که این مقادیر به طور معناداری کمتر از گروه چاق غیرفعال بود (۰/۰۵˂P). تفاوت معناداری بین گروه‌های نرمال غیرفعال و چاق غیرفعال در غلظت گلوکز مشاهده نشد (۰/۰۷۹=P).
نتیجه‌ گیری بر اساس این یافته‌ها می‌توان گفت که عامل فعالیت بدنی مؤثرتر از چاقی است. بنابراین، مردان چاق می‌توانند با انجام فعالیت بدنی آثار منفی چاقی در نشانگان مقاومت به انسولین را بهبود بخشند و الزامی در کاهش اندازه چاقی نیست.
واژه‌های کلیدی: آدیپوکاین، شاخص توده بدن، انسولین، فعالیت بدنی، امنتین-۱

متن کامل