مقایسه دو نوع برنامه تمرینی هوازی و غیر هوازی همراه با مصرف مکمل امگا ـ ۳ بر سطوح پلاسمایی اینترلوکین ـ۱۷ و پروتئین واکنشگرـC در موش‌های نر

۱فرهاد دریانوش؛ ۲حمید علیزاده؛ ۳مریم معطری کازرونی
۱دانشیار دانشگاه شیراز
۲کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه شیراز
۳کارشناس ارشد تربیت بدنی

پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی

زمینه و هدف: اسیدهای چرب غیراشباع موجود در چربیها بویژه اسیدهای چرب امگا-۳ نقشی اساسی در سوخت و ساز بدن ایفا می­کنند. هدف از انجام این تحقیق بررسی مصرف ایکوزاپنتانوییک اسید (EPA) و دوکوزاهگزانوییک اسید (DHA) همراه با دو نوع فعالیت ورزشی متفاوت بر سطوح پلاسمایی اینتر لوکین- ۱۷ ((IL-17 و پروتئین واکنشگر – C ((CRP در موش های نر تمرین کرده، است.
مواد و روش­ها: بدین منظور۱۳۰ سر موش نر از نژاد سوری با میانگین سنی ۲ ماه و میانگین وزن ۱± ۳۵ گرم انتخاب شد. در ابتدا ۱۰ سر از موش­ها جهت تعیین مقدار پیش آزمون متغیرها کشته شدند و بقیه موش­ها به صورت تصادفی به شش گروه کنترل (۲۰سر)، مکمل (۲۰سر)، تمرین هوازی (۲۰سر)، تمرین غیر هوازی (۲۰سر)، مکمل-هوازی (۲۰سر)، مکمل – غیر هوازی (۲۰سر) تقسیم شدند. به مدت ۸ هفته مقدار ۲/۰ میلی لیتر روغن ماهی (امگا-۳) به سه گروه مکمل، مکمل– هوازی و مکمل – غیر هوازی به وسیله­ی گاواژ خورانده شد. برنامه تمرین غیر هوازی شامل هشت هفته و هر هفته سه جلسه دویدن و برنامه تمرین هوازی شامل ۸ هفته و هر هفته ۵ جلسه دویدن روی نوارگردان بود. در پایان برنامه تمرین جهت اندازه گیری سطوحIL-17 و CRPاز موش­های هر گروه، نمونه خونی گرفته شد.
یافته­ها: نتایج نشان می­دهد در پایان هشت هفته، تفاوت معناداری در سطح IL-17 و CRP در بین گروه­ها وجود دارد (۰۵/۰p<).
نتیجه گیری: این تحقیق نشان می دهد که به دنبال هر دو نوع برنامه تمرینی، افزایش سطوح پلاسمایی IL-17 و CRP اتفاق می‍‍‍‍‍‍‍‍­افتد هر چند این افزایش یکسان نیست. همچنین مشخص گردید تاثیر مکمل به نوع برنامه تمرینی بستگی دارد.

کلیدواژگان: امگا-۳، اینترلوکین-۱۷؛ پروتئین واکنشگر-C، تمرین غیرهوازی، تمرین هوازی

متن کامل مقاله رایگان