دکتر عباس قنبری نیاکی، محمود حصارکوشکی *، دکتر محمدرضا حامدی نیا
مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
مقدمه: متابولیسم پورینها، شامل ساخت و تجزیهی پورین نوکلئوتیدها است. تحقیقات نشان میدهند که شدت فعالیت ورزشی از موارد اثرگذار بر ارگانها و منابع انرژی بدن محسوب میشود و میتواند بر منابع بازسازی آدنوزین تری فسفات (ATP) تاثیر داشته باشد. هدف این پژوهش، مقایسهی دو شیوهی متفاوت تمرین کشتی از لحاظ تاثیر متابولیکی و اثرگذاری بر شاخصهای چرخه پورین نوکلئوتید بود. مواد و روشها: ۲۱ داوطلب بر اساس وزن بدن، به دو گروه تمرینهای دایرهای مبتنی بر فنون کشتی (۱۰ نفر) و گروه تمرینهای سنتی کشتی (۱۱ نفر) تقسیم شدند. پس از اجرای آزمونهای عملکردی، نمونهگیری خونی پیش و پس از تمرینها انجام شد. داوطلبین به مدت چهار هفته، شش تکنیک کشتی را به صورت دایرهای و تمرینهای سنتی کشتی انجام دادند. یافتهها: نتایج نشان داد پس از چهار هفته تمرینهای دایرهای مبتنی بر فنون کشتی، تفاوت معنیداری در مقادیر هیپوگزانتین گوانین فسفوریبوزیلترانسفراز (۴۴/۰P=)، هیپوگزانتین (۵۴/۰P=) و اسیداوریک پلاسما (۵۱/۰P=) بین دو گروه وجود نداشت. اما در مقایسهی درون گروهی مشخص شد که تمرینهای دایرهای مبتنی برفنون کشتی و تمرینهای سنتی کشتی باعث کاهش معنیدار مقادیر هیپوگزانتین در گروه تمرین دایرهای مبتنی بر فنون کشتی (۰۳/۰P=) و گروه تمرین سنتی کشتی (۰۰۸/۰P=) شد. همچنین مقایسهی درون گروهی، افزایش معنیداری را در توان هوازی و میانگین توان بیهوازی نشان داد. نتیجهگیری: مقایسهی دو شیوه تمرین کشتی نشان داد که این دو تفاوتی با هم ندارند و به یک میزان شاخصهای چرخه پورین نوکلئوتید را تحت تاثیر قرار میدهند. نتایج این پژوهش و پژوهشهای گذشته مشخص میکند که تمرینهای سرعتی و تمرینهای بیهوازی، به طور موثری متابولیسم پورینها را تغییر داده و تولید متابولیتهای ناشی از آن را تحت تاثیر قرار خواهند داد.
واژههای کلیدی: تمرین دایرهای کشتی، هیپوگزانتین، HGPRT