مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی و تداومی هوازی بر قطر شریان براکیال و عملکرد اندوتلیالی در بیماران پیوند عروق کرونری

مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی و تداومی هوازی بر قطر شریان براکیال و عملکرد اندوتلیالی در بیماران پیوند عروق کرونری

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

ناصر حیدری* ، مجید کاشف ، علیرضا رمضانی ، خسرو میناوند ، رضا قراخانلو

کومش

چکیده

هدف: بیماری قلبی عروقی به‌ویژه گرفتگی عروق کرونری یکی از علل اصلی مرگ و میر در سراسر دنیاست. با توجه به این، هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی هوازی بر قطر شریان براکیال و عملکرد اندوتلیالی در بیماران پیوند عروق کرونری بود. مواد و روش‌ها: آزمودنی‌های تحقیق حاضر شامل ۳۰ بیمار مرد بودند که شرایط ورود به مطالعه را داشتند. افراد واجد شرایط و داوطلب پس از انتخاب به صورت تصادفی در سه گروه تمرین تداومی، تناوبی هوازی و کنترل قرار گرفتند. افراد با توجه به برنامه تمرینی مختص هر گروه به مدت ۸ هفته و هر هفته سه جلسه تمرین نمودند، گروه تداومی و تناوبی هوازی پروتکل‌های مربوطه را اجرا و طی این مدت گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی منظمی شرکت نداشت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که گشادی ناشی از جریان (Flow Mediated Dilation) در دو گروه تمرینی (گروه تداومی (۰۱/۰=P)) و تناوبی هوازی (۰۰۲/۰=P) نسبت به کنترل به‌طور معنی‌داری افزایش یافته بود اما تفاوت معنی‌داری بین دو گروه تمرین مشاهده نشد (۹/۰=P) قطر پایه سرخرگ براکیال در سه گروه تفاوت معنی‌داری نداشت (۹۳/۰=P). مقایسه قطر ثانویه سرخرگ براکیال در سه گروه نشان داد که قطر ثانویه در دو گروه تمرینی (گروه تداومی (۰۴۴/۰=P) و تناوبی هوازی (۰۱۵/۰=P) نسبت به کنترل) به طور معنی‌داری افزایش یافته بود اما تفاوت معنی‌داری بین دو گروه تمرین مشاهده نشد (۹۹/۰=P). نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان داد که انجام تمرین تناوبی و تداومی هوازی به یک اندازه سبب ایجاد تغییرات مثبت در عملکرد اندوتلیال و افزایش قطر ثانویه شریان براکیال گردید. احتمالاً تمرین تناوبی هوازی همانند تمرین تداومی می‌تواند به عنوان تمرینی ایمن در برنامه بازتوانی قلبی این بیماران مورد استفاده قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: پیوند عروق کرونر، تمرین تناوبی هوازی، گشادی عروق، عملکرد اندوتلیال، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل