مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین هوازی در آب همراه با مصرف چای سبز و بدون آن بر برخی عوامل انعقادی در زنان یائسه غیرفعال
فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران
مجله دانشور پزشکی
نویسندگان
محبوبه لطفعلی زاده ناهید بیژه مهرداد فتحی
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده
مقدمه و هدف: بیماریهای قلبی- عروقی به ویژه بیماری عروق کرونر قلب از مهمترین علل نهایی مرگ در زنان است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی در آب با و بدون مصرف چای سبز بر برخی عوامل انعقادی خون زنان یائسه غیرفعال بود.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است. ۲۷ زن یائسه چاق و غیرفعال به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه تمرین (۹ نفر با میانگین وزن ۱/۹± ۹۳/۶۸ کیلوگرم)، گروه مکمل (۸ نفر با میانگین وزن ۸/۱۰± ۹/۷۶ کیلوگرم) و گروه تمرین+مکمل (۱۰ نفر با میانگین وزن ۱/۱۰± ۷۳/۷۳ کیلوگرم). برنامه تمرین هوازی به مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه ۴۵-۶۰ دقیقه با شدت ۵۵-۷۵ درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. گروه مکمل به مدت ۸ هفته، روزانه ۳ نوبت ۲۰۰ میلیلیتر چای سبز دریافت میکردند. قبل و بعد از پروتکل تمرینی و مکمل دهی، نمونه خونی جمعآوری و میزان تغییرات سطوح پلاسمایی فیبرینوژن، تعدادپلاکت، PT و PTT اندازهگیری شد. برای تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ و در سطح معناداری ۰۵/۰≥p استفاده شد.
نتایج: بر مبنای یافتههای پژوهش، تغییرات در متغیرهایPT و تعدادپلاکت در هیچ یک از سه گروه معنادار نبوده است (۰۵/۰<p) فیبرینوژن در هر سه گروه افزایش یافت که این افزایش تنها در گروه چای سبز معنادار بود. همچنین تغییرات بین گروهی در این فاکتور معنادار بود. PTT در هر سه گروه کاهش یافت که این کاهش در گروه چای سبز معنادار بود.
نتیجهگیری: مصرف چای سبز به شیوه تحقیق حاضر، سبب افزایش انعقاد خون میگردد. با توجه به اهمیت هموستئاز خون و نتایج نامطلوب ناشی از به هم خوردن تعادل سیستمهای انعقاد و فیبرینولیز به نظر میرسد هرگونه مکملدهی باید از نظر تأثیری که بر تعادل هموستاتیک و فعالیت سیستمهای زیر مجموعه آن دارد تحلیل گردد.
کلیدواژهها
تمرینهوازی در آب چای سبز فیبرینوژن PT PTT تعداد پلاکت زنان یائسه، فیزیولوژی ورزشی