مقایسه اثر ۶ هفته تمرین هوازی بر فعالیت آنزیم کاتالاز و مالون دی آلدئید بافت قلب موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار سالم و دیابتی شده با استرپتوزوتوسین: مداخله‌ای (تجربی)

دکتر رقیه افرونده ، خانم مژده خواجه لندی ، خانم ربابه محمدی
دانشگاه محقق اردبیلی

چکیده

پیش‌زمینه و هدف: استرس اکسیداتیو ناشی از هیپر گلیسمی می­تواند منجر بـه تـشدید هیپرگلیـسمی و افـزایش ریـسک عـوارض دیابـت شـود و بیماری‌های قلبی- عروقی یکی از مهم‌ترین عوارض ناشی از دیابت ملیتوس می­باشد ازاین‌رو هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر ۶ هفته تمرین هوازی بر فعالیت آنزیم کاتالاز و مالون دی آلدئید بافت قلب موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار سالم و دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.
مواد و روش‌ کار: در این مطالعه تجربی ۲۴ سر موش صحرایی نر بالغ، با ۱۰ هفته سن، به ۴ گروه شش‌تایی: گروه دیابت تمرین (DT)، گروه دیابت کنترل (DC)، گروه سالم تمرین (HT) و گروه سالم کنترل (HC) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل ۶ هفته تمرین هوازی با شدت متوسط به‌صورت فزاینده بود. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه‌های بافت قلب برای بررسی میزان فعالیت کاتالاز و مالون دی آلدئید به ترتیب به روش اندازه­گیری آزمایشگاهی اسپکتوفتومتر و طول‌موج استخراج گردید. برای مقایسه بین گروهی از تحلیل واریانس یک‌طرفه و از آزمون تعقیبی شفه در سطح آماری (۰۵/۰ (P≤استفاده گردید.
یافته‌ها: پس از ۶ هفته تمرین هوازی فعالیت آنزیم کاتالاز در گروه سالم تمرین نسبت به سالم کنترل و دیابت تمرین نسبت به گروه دیابت کنترل افزایش معنی­داری یافت (۰۵/۰(P≤ و میزان فعالیت مالون دی آلدئید نیز در گروه سالم تمرین نسبت به سالم کنترل کاهش معنی‌داری داشت(۰۵/۰(P≤ اما باوجود مقداری کاهش در میزان فعالیت مالون دی آلدئید در گروه دیابت تمرین، اختلاف معنی‌داری بین گروه دیابت تمرین و دیابت کنترل مشاهده نشد (۰۵/۰(P≥.
بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، این‌گونه به نظر می­رسد که احتمالاً ورزش هوازی با شدت متوسط تأثیر مطلوبی بر سیستم آنتی‌اکسیدانی بافت قلب موش­های دیابتی دارد. اما با توجه به میزان شاخص اکسیداسیون لیپیدی، مالون دی آلدئید، به نظر می­رسد تمرین با شدت متوسط تا حدودی باعث بهبود وضعیت اکسیداتیو شده است .

واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، کاتالاز، مالون دی آلدئید، دیابت

متن کامل