گوهرشاد محمدی گنبد ، امین فرزانه حصاری ، هاجر عباسزاده
دانشگاه ازاد اسلامی
مجله پزشکی رفسنجان
چکیده
زمینه و هدف: پاسخ مایواستاتین به تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون کاملا مشخص نیست. بنابراین، هدف از این مطالعه تعیین اثر هشت هفته تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی سنتی بر سطوح مایواستاتین، حجم عضلانی و برخی شاخصهای فیزیولوژیکی مرتبط با عضله در زنان میانسال بود.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۳۰ زن میانسال (سن ۴±۴۵ سال) سالم و غیرفعال بهصورت تصادفی در یکی از سه گروه کنترل، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی سنتی قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت هشت هفته (سه روز در هر هفته) و در سال ۱۳۹۶ انجام شد. تمرین مقاومتی برای گروه با محدودیت خون با شدت ۳۰-۲۰ درصد تکرار بیشینه و برای گروه مقاومتی سنتی با شدت ۸۰-۶۵ درصد تکرار بیشینه انجام گرفت. قبل و بعد از تمرینات، سطوح سرمی مایواستاتین، حجم عضلانی، قدرت و استقامت عضلانی اندازهگیری شد. برای آنالیز دادهها از آزمون t زوجی و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد.
یافتهها: افزایش معنیداری در حجم عضلانی (۰۳۶/۰=p)، قدرت (۰۰۱/۰=p) و استقامت عضلانی (۰۰۸/۰=p) در دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. میزان مایواستاتین بعد از هر دو نوع تمرین مقاومتی کاهش غیرمعنیداری داشت (۰۵/۰≤p).
نتیجهگیری: بهنظر میرسد تمرینات مقاومتی با شدت پایین همراه با محدودیت جریان خون اثری مشابه با تمرینات مقاومتی سنتی با شدت بالا بر حجم عضلانی، قدرت و استقامت عضلانی زنان میانسال دارد، ولی بر سطوح مایواستاتین اثری ندارد. بنابراین تمرینات مقاومتی با محدودیت جریان خون ممکن است جایگزین مناسبی برای تمرینات مقاومتی سنتی در زنان میانسال باشد.
واژههای کلیدی: تمرین مقاومتی، محدودیت جریان خون، مایواستاتین، حجم عضلانی، زنان میانسال
واژههای کلیدی: تمرین مقاومتی، محدودیت جریان خون، مایواستاتین، حجم عضلانی، زنان میانسال