مقایسه اثر تمرینات شنا و بی تمرینی بر اینترلوکین- ۱۷ و اینترلوکین- ۱۸ موش ‌های صحرایی

سید علی حسینی *، قباد حسن پور، مهدی نورا، مریم خیرده، آمنه آرایش، زهرا سادات حسینی
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، مرودشت، ایران

مجله پزشکی شهر کرد

زمینه و هدف: اینترلوکین- ۱۷ (IL-17) و اینترلوکین- ۱۸ (IL-18) سیتوکین های پیش التهابی می ‌باشند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات شنا و بی تمرینی بر IL-17 و IL-18 موش‌ های صحرایی بود.
روش بررسی: ۶۰ سر موش صحرایی انتخاب و به ۵ گروه ۱۲ سری (۱) ۸ هفته تمرین شنا، (۲) ۱۰ هفته تمرین شنا، (۳) ۸ هفته کنترل، (۴) ۱۰ هفته کنترل و (۵) ۲ هفته بی تمرینی به دنبال ۸ هفته تمرین شنا تقسیم شدند. تمرینات شنا شامل ۸ و ۱۰ هفته، ۵ جلسه در هفته و هر جلسه ۶۰ دقیقه بود. تجزیه ‌و تحلیل یافته ‌ها با آزمون‌های آماری کالموگروف- اسمیرنوف، تحلیل واریانس با یک ‌راهه و آزمون تعقیبی توکی صورت گرفت.
یافته‌ ها: ۸ (۰/۵۶=P) و ۱۰ هفته (۰/۵۱=P) تمرین شنا اثر معنی‌داری بر IL-17 موش‌های صحرایی ندارد، ۸ هفته تمرین شنا اثر معنی‌داری بر کاهش IL-18 ندارد (۰/۷۲=P). همچنین، ۱۰ هفته تمرین شنا اثر معنی‌داری بر کاهش IL-18 موش‌های صحرایی دارد (۰/۰۰۵=P) و ۲ هفته بی تمرینی به دنبال ۸ هفته تمرین شنا اثر معنی ‌داری بر افزایش IL-17 (0/01=P) و IL-18 موش‌های صحرایی دارد (۰/۰۰۱=P).
نتیجه‌ گیری: با توجه به اینکه ۱۰ هفته تمرین شنا منجر به کاهش و ۲ هفته بی تمرینی به دنبال ۸ هفته تمرین شنا منجر به افزایش سیتوکین های پیش التهابی می‌گردد. نتیجه‌گیری می‌شود، برنامه تمرینی به‌منظور پیشگیری از بروز التهاب نباید قطع شود.
واژه‌های کلیدی: اینترلوکین- ۱۷، اینترلوکین- ۱۸، شنا

متن کامل مقاله رایگان