مقايسه فعاليت جسمانی در زنان مبتلا و غيرمبتلا به ليوميوم رحمی

سهيلا بانی، شيرين حسن‌پور، سولماز جلالی چايچی، حسين ابراهيمی ، مهرانگيز ابراهيمی ممقانی (مجله پرستاری ارومیه)

پيش‌زمينه و هدف: ليوميوم رحمی شايع‌ترين تومور خوش خيم رحمی می‌باشد که سبب مشکلات زيادی برای زنان ازجمله خونريزی‌های رحمی می‌شود. درمان طبی اين بيماری موقتی است لذا زنان ممکن است مجبور به درمان قطعی آن يعنی هيسترکتومی شوند. امروزه اثبات شده است که با تغيير سبک زندگی می‌توان از ابتلا به بسياری از بيماری‌ها پيشگيری کرد. ازآنجايی‌که پژوهش‌های بسياری به نقش ورزش در پيشگيری از اکثر بيماری‌ها تأکيددارند لذا مطالعه حاضر باهدف مقايسه فعاليت جسمانی در زنان مبتلا و غيرمبتلا به ليوميوم رحمی در زنان مراجعه‌کننده به درمانگاه‌های بيمارستان‌های آموزشی شهر تبريز صورت گرفت.
مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفی- مقايسه‌ای حجم نمونه با استفاده از مطالعه پايلوت ۴۰۰ نفر محاسبه شد که با روش نمونه‌گيری آسان و در دسترس ۲۰۰ نفر در گروه مبتلا و ۲۰۰ نفر در گروه عدم مبتلا که ازنظر سن و پاريته همسان شده بودند قرارگرفته و پرسشنامه آماده‌شده که حاوی اطلاعات فردی-اجتماعی، ورزش و فعاليت جسمانی بود در اختيار آن‌ها قرار گرفت. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS.13 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند.
يافته‌ها: بررسی حاضر نشان داد که فعاليت جسمانی (فعاليت در منزل به‌تنهايی، شنا، پياده‌روی، دو درجا و يوگا) در ۲ گروه نشان‌دهنده ارتباط معنی‌دار فعاليت جسمانی و ورزش با ابتلا به ليوميوم بود (۰۴/۰ p= ) به‌طوری‌که ۳/۱۴ درصد زنان مبتلا و ۸۵ درصد زنان غير مبتلا هميشه سابقه فعاليت جسمانی داشتند. با توجه به نتايج اين پژوهش در خصوص ارتباط معکوس فعاليت فيزيکی با احتمال ابتلا به ليوميوم رحمی، لزوم تشويق زنان به انجام فعاليت فيزيکی و ورزش در پيشگيری از بيماری‌ها بيشتر احساس می‌شود.
بحث و نتيجه‌گيری: يافته‌های مطالعه حاضر حاکی از فعاليت جسمانی بيشتر در افراد سالم نسبت به افراد مبتلا به ميوم بود. با توجه نتايج اين مطالعه، اميدواريم نظر مسئولين محترم بهداشتی به اهميت فعاليت فيزيکی در جامعه و خصوصاً زنان جلب شده و در کنار ايجاد تسهيلات مناسب برای ارتقاء سلامتی زنان به ورزش و فعاليت فيزيکی بيشتر توجه شود.
کليدواژه‌ها : ليوميوم رحمی، فعاليت جسمانی

متن کامل مقاله رایگان