مقايسه تاثير تمرين مقاومتی با استراحت فعال و غيرفعال بر تغييرات سطح فعاليتی لاکتات خون بازيکنان فوتبال

حميد رجبی ، عباس کيهانيان*

مجله فیزیولوژی ورزشی

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه تاثير تمرين مقاومتی با استراحت فعال (به صورت تناوبی و با استفاده از خود تمرين مقاومتی کم شدت تر) و غيرفعال بر تغييرات سطح فعاليتی لاکتات خون بازيکنان فوتبال بود. ۱۶ بازيکن فوتبال جوانان سپاهان به صورت تصادفی به گروه تمرين مقاومتی با استراحت فعال (قد ۶۸/۶±۷۸/۱۷۷ سانتی‌متر، وزن ۹۷/۷±۸۸/۶۴ کيلوگرم، سن ۸۳/۰±۲۲/۱۸ سال و درصد چربی ۸۰/۱±۴۷/۲۰) و گروه استراحت غيرفعال (قد ۶۸/۶±۷۸/۱۷۷ سانتی‌متر، وزن ۹۷/۷±۸۸/۶۴ کيلوگرم، سن ۸۳/۰±۲۲/۱۸ سال و درصد چربی ۸۰/۱±۴۷/۲۰) تقسيم شدند. آزمون Vo2max، Tmax، RAST و‌ هاف در پيش و پس‌آزمون انجام شد و ميزان لاکتات پس از اين آزمون‌ها اندازه گيری گرديد. برنامه تمرين به مدت ۸ هفته و هفته‌‌ای ۲ جلسه در ۱۰ حرکت و با ۳۰ الی ۵۰ درصد قدرت بيشينه انجام شد. با اين تفاوت که گروه استراحت فعال سه نوبت فعاليت ۲۰ تکراری را در ۳۰ ثانيه انجام داد و فاصله بين ۳۰ ثانيه‌ها با دو نوبت فعاليت ۱۰ تکراری تکميل شد اما گروه استراحت غيرفعال ۴ نوبت فعاليت ۲۰ تکراری در ۳۰ ثانيه و ۳۰ ثانيه استراحت غيرفعال بين نوبت‌ها داشتند. پس از تعيين نرماليتی توسط آزمون کلموگروف- اسميرنوف، از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيری‌های مکرر و با سطح اطمينان ۰٫۰۵≥ α استفاده شد. نتايج، افزايش معناداری را در سطح لاکتات بين دو گروه در Vo2max، RAST، Tmax و‌ هاف شبيه به تغييرات عملکردی در اين آزمون‌ها به سود گروه استراحت نشان داد. در مجموع نتايج نشان داد، تمرين مقاومتی با استراحت فعال نسبت به تمرين مقاومتی با استراحت غيرفعال سبب می‌شود که ظرفيت بی‌هوازی تا حد بيشتری توسعه يابد و بازيکنان بتوانند سطح لاکتات بيشتری را نسبت به پيش‌آزمون تحمل کنند و از اين طريق سطح عملکردی خود را افزايش دهند..
واژه‌های کلیدی: استراحت فعال و غيرفعال، تمرين تناوبی مقاومتی و لاکتات خون،

متن کامل مقاله رایگان