رحمن سوری، کيا رنجبر ، علی اصغر رواسی
مقدمه: واسپين و آديپونکتين از جمله اديپوسايتوکان های پپتيدی مترشحه از بافت چربی هستند که در پاتوژنز چاقی و اختلالات همراه با آن نقش دارند. پژوهش حاضر تاثير تمرينات استقامتی و مقاومتی را بر سطح سرمی واسپين، آديپونکتين و شاخص مقاومت به انسولين در مردان چاق کم تحرک مورد مطالعه قرار داده است.
مواد و روش ها: بدين منظور ۳۰ مرد چاق غيرفعال در سه گروه استقامتی، مقاومتی و کنترل در ۱۲ هفته برنامه تمرينات مقاومتی (۷۵-۵۰% يک تکرار بيشينه) و استقامتی دويدن (HRmax75-50%)، سه جلسه در هفته شرکت کردند. شاخصهای آنتروپومتريک، سطوح واسپين و آديپونکتين سرم و HOMA-IR قبل و بعد از اجرای تمرينات اندازه گيری شد.
يافته ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد تغييرات سطح سرمی آديپونکتين و واسپين در پاسخ به ۱۲ هفته تمرين استقامتی و مقاومتی در مقايسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت (۰۰۲/۰=Padiponectin, 001/0=Pvaspin). آزمون t زوجی نشان داد در گروه استقامتی سطوح آديپونکتين (۲۵/۴٪، ۰۰۲/۰=P) افزايش و واسپين سرم (۲۶/۱۶% ،۰۰۱/۰=P) و HOMA-IR (45/5% ،۰۰۳/۰=P) کاهش معنی دار يافتند. کليه شاخص های جسمانی مورد بررسی نيز تنها پس از اجرای تمرينات استقامتی کاهش معنی دار داشت (۰۵/۰>P). همچنين رابطه معنی داری بين تغييرات اديپونکتين سرم با تغييرات وزن (۰۳/۰P=) و تغييرات شاخص توده بدن (۰۵/۰P=) در گروه استقامتی مشاهده گرديد ولی بين تغييرات غلظت واسپين با هيچ يک از متغيرهای مورد بررسی رابطه معنی داری گزارش نشد (۰۵/۰
واژههاي كليدي: تمرين استقامتی، تمرين مقاومتی، واسپين، اديپونکتين، مردان چاق