مقايسه‌ی اثر سه نوع فعاليت ورزشی استقامتی، مقاومتی و موازی بر غلظت سرمی اينترلوکين ۱۷ در مردان فعال

حميد آقا علی نژاد *، رضا قراخانلو ، مصطفی بارانچی

مجله پزشکی سبزوار

زمينه و هدف: انواع فعاليت‌های ورزشی می‌توانند موجب بروز پاسخ‌های مختلف سيستم ايمنی بدن انسان شوند. هدف از پژوهش حاضر، مقايسه‌ی اثرات حادّ سه نوع فعاليت ورزشی استقامتی، مقاومتی و موازی بر غلظت سرمی اينترلوکين ۱۷ و شمار لنفوسيت‌ها، مونوسيت‌ها و نوتروفيل‌ها در مردان فعال بود. مواد و روش‌ها: بيست مرد جوان سالم و فعال (ميانگين سنّی ۶۶/۲±۶۹/۲۱ سال، شاخص توده‌ی بدنی ۸۹/۱±۹۲/۲۱، درصد چربی ۰۵/۳±۴۹/۱۴)، داوطلبانه به‌عنوان نمونه‌ی آماری اين پژوهش انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه فعاليت استقامتی (۷ نفر)، فعاليت مقاومتی (۶ نفر)، فعاليت موازی (۷ نفر) تقسيم‌شدند. آزمودنی‌های هر سه گروه، فعاليت‌های اختصاصی خود را در مدت ۴۵ دقيقه اجراکردند. قبل، بلافاصله و يک ساعت پس از فعاليت، غلظت سرمی IL-17 با روش الايزا اندازه‌گيری و تعداد برخی اجزای لوکوسيتی شمارش‌شد. به‌منظور بررسی تغييرات از آزمون‌های تحليل واريانس با اندازه‌گيری‌های تکراری، آناليز واريانس يک‌طرفه و تعقيبی Tukey و آزمون تی زوجی استفاده‌گرديد. سطح معنا‌داری ۰۵/۰=α درنظرگرفته‌شد. يافته‌ها: پاسخ اينترلوکين ۱۷ بلافاصله پس از فعاليت و نيز يک ساعت پس از فعاليت بين سه نوع فعاليت ورزشی استقامتی، مقاومتی و موازی تفاوت معنا‌داری داشت (۰۵/۰>P). همچنين، شمار لنفوسيت‌ها و نوتروفيل‌ها يک ساعت پس از فعاليت و شمار مونوسيت‌ها و نوتروفيل‌ها يک ساعت پس از فعاليت نسبت به مقادير پايه، بين سه نوع فعاليت ورزشی تفاوت معنا‌داری داشت (۰۵/۰>P). نتيجه‌گيری: نوع فعاليت ورزشی عامل موثری در پاسخ‌های IL-17، نوتروفيل‌ها، لنفوسيت‌ها و مونوسيت‌ها می‌باشد. با توجه به الگوی تغييرات IL-17، به‌نظرمی‌رسد فعاليت موازی سبب تعديل اثرات فعاليت‌های استقامتی و مقاومتی می‌شود.
واژه‌هاي كليدي: اینترلوکین ۱۷، فعالیت استقامتی، فعالیت مقاومتی، فعالیت موازی، مردان فعال.،

متن کامل مقاله رایگان