وازگن میناسیان, نسیم عباسی فرد هفشجانیفیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
چکیده:
هدف: هدف کلی این پژوهش بررسی اثرات دو شیوه تمرین هوازی و مقاومتی روی سطوح امنتین-۱، پروتئين واکنشگر-C و استقامت قلبی تنفسی زنان چاق و دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: تعداد۲۲ زن داوطلب غیرفعال چاق و دارای اضافه وزن به شکل تصادفی در دو گروه تمرین هوازی (سن ۷/۷۶±۶۴/۴۰سال، نمایه توده بدنی۳۶/۵±۶۱/۲۹ کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی۹۸/۲±۳۱/۲۷)و تمرین مقاومتی ( سن۸۲/۶±۹۱/۴۰سال، نمایه توده بدنی۷۷/۴±۱۶/۳۱ کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی ۹۹/۲±۹۴/۲۶) تقسیم شدند. پروتکل تمرینات هوازی شامل دویدن/ راه رفتن به مدت۶۰-۳۰ دقیقه و تمرینات مقاومتی شامل تمرینات باوزنه با شدت ۱RM75% به مدت هشت هفته وسه جلسه درهفته بود. نمونه گیری خون قبل مداخلات و۲۴ساعت پس از آخرین جلسه تمرین درحالت ناشتا گرفته شد. نتايج : پس از ۸ هفته تمرین غلظت پلاسمايي امنتين-۱در هر دو گروه مقاومتی و هوازی افزایش، سطوح پروتئين واکنشگر-C در هر دو گروه کاهش، و میزان استقامت قلبی تنفسی آزمودنی ها افزایش نشان داد، اما در هر سه متغیر مورد اندازه گیری تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید(۰۵/۰P≥). بحث و نتیجه گیری: نتایج اين پژوهش حاكي از آن است که تغييرات معني داری بین سطوح پلاسمايي امنتين-۱، پروتئين واکنشگر-C و استقامت قلبی تنفسی زنان چاق و دارای اضافه وزن در نتیجه اجرای تمرینات تمرين هوازی و مقاومتی وجود مشاهده نگردید، و مداخلات ورزشی کوتاه مدت ۸ هفته ای اثرات یکسانی روی این شاخص های متابولیکی دارند.
واژگان کلیدی
امنتین-۱- استقامت قلبی تنفسی- CRP – تمرینات هوازی و مقاومتی