تعیین تأثیر دو شیوۀ تمرین مقاومتی بالاتنه و پایین‌تنه بر سطوح شاخص‌های التهابی پروتئین واکنشگر-C، اینترلوکین-۶ و مولکول چسبان بین‌سلولی-۱ در زنان سالم تمرین‌نکرده

لیلا ستارزاده ۱؛ مقصود پیری۲؛ محمد علی آذربایجانی۲؛ حسن متین همایی۳
۱دانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی
۲دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
۳استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش

التهاب می‌تواند با سازوکارهای متنوعی موجب آترواسکلروز شود که از جمله شاخص­های التهاب عمومی می­توان به پروتئین واکنشگر-C، سایتوکاین های پیش‌التهابی و مولکول‌های چسبان اشاره کرد. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته الگوی متفاوت تمرین مقاومتی بر سطوح CRP، IL-6 و ICAM-1 زنان سالم تمرین‌نکرده بود. بدین منظور ۳۱ زن سالم تمرین‌نکردۀ داوطلب شرکت در تحقیق در سه گروه تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین‌تنه و کنترل دورۀ تمرین هشت‌هفته‌ای را به اتمام رساندند. نمونه‌های خونی پیش و پس از اتمام دورۀ تمرینی جمع‌آوری و سطوح شاخص‌های مورد نظر تعیین شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یکطرفه در مورد شاخص­های CRP و ICAM-1 حاکی از تفاوت غیرمعنا‌دار بین گروه‌ها بود، ولی بین دامنۀ تغییرات  IL-6گروه تمرین مقاومتی پایین‌تنه با گروه کنترل تفاوت معنا‌داری مشاهده شد. تغییرات درون‌گروهی و بین‌گروهی BMI، درصد چربی و WHR هیچ‌یک از گروه­ها معنادار نبود. با توجه به نتایج تحقیق از میان شاخص‌های التهابی مورد نظر، IL-6 نسبت به تمرین مقاومتی پایین‌تنه تفاوت معناداری نشان داد که دلیل احتمالی آن درگیر ساختن گروه عضلات بزرگ‌تر است. دیگر شاخص‌های التهابی مورد مطالعه نسبت به دو شیوۀ تمرین مقاومتی بالاتنه و پایین‌تنه پاسخ‌های مشابهی را نشان دادند.
کلیدواژه‌ها
اینترلوکین-۶؛ پروتئین واکنشگر-C؛ تمرین مقاومتی و مولکول چسبان بین‌سلولی-۱

متن کامل مقاله رایگان