اصغر توفيقی، سولماز بابايی، فاطمه ايلون کشکولی ، رقيه بابايی (مجله پزشکی ارومیه)
پيشزمينه و هدف: فعاليت بدنی از مؤلفههای مؤثر بر ابعاد مختلف زندگی است، و توجه به اين مسئله در سلامت روانی دانشجويان بهعنوان سرمايههای جامعه، از اهميت ويژهای برخورداراست . با توجه به اهميت فعاليت بدنی با تندرستی و سلامت روانی و نقش دانشجويان در سيستم آموزشی، تحقيقی بهمنظور بررسی رابطه ميزان فعاليت بدنی با سلامت عمومی دانشجويان دانشگاه علوم پزشکی اروميه انجام شد.
مواد و روشها: نمونه آماری اين تحقيق ۳۰۰ نفر از دانشجويان بود که بهصورت تصادفی انتخاب شدند. در اين مطالعه از پرسشنامههای ويژگیهای فردی، استاندارد سلامت عمومی روان( GHQ28 ) و پرسشنامه فعاليت بدنی بک، برای جمعآوری اطلاعات استفاده شد. برای تجزيهوتحليل دادهها از روشهای آماری توصيفی و استنباطی( t ، ضريب همبستگی پيرسون و رگرسيون چندمتغيره ) استفاده گرديد.
يافتهها: ميانگين فعاليت بدنی دانشجويان تقريباً کمتر از حد استاندارد و ميزان سلامت عمومی روان بيش از نيمی از آزمودنیها پايينتر از حد نرمال بود. ن تايج نشان داد، بين نمره کل فعاليت بدنی و مؤلفه ورزش با سلامت عمومی و بين مؤلفه اوقات فراغت با نمره کل سلامت عمومی ارتباط معنادار وجود دارد (۰۵/۰ ( p £ . همچنين متغير فعاليت بدنی در اوقات فراغت توان پيشبينی(۲۲) درصد از ميزان سلامت عمومی را دارد.
بحث و نتيجهگيری : درمجموع نتايج تحقيق نشان داد که بهطورکلی سطح سلامت عمومی روان در جامعه تحت بررسی با ميزان فعاليت بدنی رابطه مثبت و معنیداری دارد. بهبيانديگر شرکت در فعاليتهای بدنی موردعلاقه موجب افزايش سطح سلامت عمومی در جامعه تحت بررسی میگردد.
کليدواژهها: فعاليت بدنی، سلامت عمومی، دانشجويان علوم پزشکی