تاثیر ۸ هفته تمرین مقاومتی بر سطوح امنتین و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق و دارای اضافه وزن

۱رزیتا فتحی؛ ۲پروانه نظرعلی؛ ۳زهرا ادبی
۱دانشیار دانشگاه مازندران
۲دانشیار دانشگاه الزهراء
۳کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه مازندران

پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی

زمینه و هدف: امنتین، آدیپوکین جدیدی است که عمدتاً از بافت چرب احشایی ترشح می­شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی بر سطوح پلاسمایی امنتین زنان چاق و دارای اضافه وزن بود.
روش شناسی: ۲۰ زن چاق  و دارای اضافه وزن با میانگین سن  ۵/۵±۷/۳۴ سال و نمایه توده­ی بدنی≤ ۲۵ کیلوگرم بر متر مربع به طور داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (۱۲n= نفر) و گروه کنترل (۸n= نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت ۸ هفته و هر هفته سه جلسه تمرین مقاومتی داشتند. برنامه­ی تمرین مقاومتی به طور ایستگاهی، در ۹ ایستگاه و با شدت ۷۰-۶۰ درصد یک تکرار بیشینه اجرا شد. سطوح امنتین، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین ۲۴ ساعت قبل و ۴۸ ساعت بعد از فعالیت، با شرایط کاملاً مشابه و پس از ۱۲-۱۰ ساعت ناشتایی شبانه اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون آماری t همبسته و مستقل در سطح ۰۵/۰P≤  تحلیل شد.
یافته­ها: نتایج نشان دادند که غلظت پلاسمایی امنتین پلاسما در گروه تمرینی کاهش یافته بود که از نظر آماری این میزان کاهش معنی­دار نبود. غلظت انسولین و شاخص مقاومت به انسولین به طور معنی­داری در گروه تمرین کاهش یافته بود (۰۵/۰P≤). در حالی که این شاخص­ها در گروه کنترل تغییر نکرده بودند.
نتیجه­گیری: به نظر می­رسد در زنان دارای اضافه ­وزن و چاق بهبود حساسیت انسولینی در اثر تمرین، مستقل از تغییرات سطوح امنتین صورت می­گیرد.

کلیدواژگان
امنتین؛ تمرین مقاومتی؛ مقاومت انسولینی

متن کامل مقاله رایگان