محمد فتحی۱ ؛ سعید آبرون* ۲
۱استادیار دانشگاه لرستان
۲دانشیار دانشگاه تربیت مدرس
مجله فیزیولوژی ورزشی
هدف این پژوهش بررسی اثر تمرین استقامتی بر بیان miR-499 بطن چپ بود. بدین منظور ۱۴ رت تحت شرایط کنترلشده (دما، چرخه روشنایی و تاریکی و دسترسی آزاد به آب و غذا) نگهداری و بعد از آشناسازی با پروتکل تمرینی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه استقامتی ۱۴ هفتهای را روی تردمیل اجرا کرد و سپس ۴۸ ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی بیهوش و تشریح شدند، سپس قلب آنها خارج و بطن چپ جدا شد. میزان هایپرتروفی آن اندازهگیری و با استفاده از روشReal time-PCR میزان بیان miR-499 در بطن چپ آنها اندازهگیری شد. در پایان با استفاده از آزمون آماری t اطلاعات به دست آمده ارزیابی شد. شاخصهای ارزیابی هایپرتروفی نشان داد که نسبت وزن بطن چپ به وزن بدن گروه تجربی (۱۸/۰±۳/۲) در مقایسه با گروه کنترل (۱۲/۰±۰۴۹/۲) بیشتر و در سطحP=0.05 معنیدار بود و نسبت وزن بطن چپ به سطح رویه بدن در گروه تجربی (۰۰۸/۰±۱۶۸/۰) در مقایسه با گروه کنترل (۰۰۶/۰±۱۵۳/۰) بیشتر و در سطح P=0.05 معنیدار بود. در نهایت میانگین بیان miR-499 در گروه تمرین کرده بالاتر از گروه کنترل بود (P=.004). به نظر میرسدmiR-499 بر هایپرتروفی ناشی از فعالیت استقامتی در قلب به خصوص بطن چپ اثر گذار باشد.
کلیدواژگان
miR-499؛ تمرینات استقامتی؛ قلب؛ بطن چپ