تاثیر ۱۲ هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطوح IL-6، IL-10 و حافظه‌ی میان مدت زنان ۵۰ تا ۶۵ ساله مبتلا به سندروم متابولیک

علی اوصالی ، دکتر سیروس چوبینه، دکتر رحمان سوری، دکتر علی اصغر رواسی، دکتر حسین مصطفوی

مجله پزشکی زنجان
زمینه و هدف: افزایش سن، عوامل التهابی و سندروم متابولیک از عوامل موثر در کاهش عملکرد شناختی می‌باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری ۱۲ هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطوح IL-6، IL-10 و حافظه‌ی میان مدت زنان ۵۰ تا ۶۵ ساله مبتلا به سندروم متابولیک می‌باشد.

روش بررسی: ۲۴ زن مبتلا به سندروم متابولیک به‌طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه ۱۲ نفره تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین هفته‌ی اول سه دوره‌ی ۸ دقیقه‌ای با فواصل استراحت پنج دقیقه با شدت ۶۰ تا ۷۰ درصد از ضربان قلب ذخیره‌ای، تمرینات خود را انجام دادند. با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمان دوره‌های تمرین افزوده می‌شد. میزان سطوح IL-6، IL-10 توسط رادیوایمونواسی، میزان حافظه‌ی میان مدت نیز توسط آزمون یادداری تصویری مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: میانگین IL-6 پس از سه ماه تمرین هوازی نسبت به پیش آزمون به‌طور معنی‌داری کاهش یافت، میانگین IL-10 و حافظه‌ی میان مدت پس از سه ماه تمرین به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (۰۵/۰ >P). همچنین هیچ تغییر معنی‌داری در سطوح IL-6، IL-10 و حافظه‌ی میان مدت گروه کنترل در پیش آزمون و پس آزمون مشاهده نگردید (۰۵/۰P>).

نتیجه گیری: در اثر تمرین هوازی سه ماهه با شدت متوسط میانگین IL-6 کاهش و میانگین IL-10 افزایش یافت. در نتیجه می‌توان گفت که احتمالا کاهش میانگین IL-6 و افزایش میانگین IL-10 موجب بهبودی عملکرد حافظه‌ی میان مدت گردیده است.

واژگان کلیدی: تمرین هوازی، IL-6، IL-10، حافظه‌ی میان مدت، سندروم متابولیک

متن کامل مقاله رایگان