تاثیر یک دوره تمرین ورزشی ترکیبی بر غلظت بیومارکرهای استرس اکسایشی در مردان مسن غیر فعال

سیروان آتشک *، کمال عزیزبیگی

مجله کومش
هدف: تولید بیش از حد رادیکال‌های آزاد، به ویژه گونه‌های فعال اکسیژن نقش مهمی در تسریع فرایند پیری دارد. با این حال شواهد بیانگر این است که سالمندانی که از لحاظ بدنی فعال هستند از سازگاری‌های سلولی ناشی از ورزش در سیستم دفاع آنتی‌اکسیدانی سود می‌برند. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین ورزشی ترکیبی بر غلظت مالون دی‌آلدئید (MDA) و پروتئین کربونیل (PC) پلاسما در مردان مسن بود.

مواد و روش‌ها: ۲۴ مرد مسن به طور داوطلبانه در مطالعه‌ی حاضر شرکت کردند و در دو گروه تمرین و کنترل جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان گروه تمرین ۳ جلسه در هفته، به مدت ۱۴ هفته به انجام تمرینات ورزشی پرداختند. سپس در ابتدا و پس از ۱۴هفته از تمرینات، نمونه‌های خون وریدی جهت اندازه‌گیری MDA و PC جمع‌آوری شد.

یافته‌ها: بعد از انجام ۱۴ هفته از تمرینات ترکیبی، کاهش معنی‌داری در غلظت MDA در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (۰۵/۰p). با این حال  با وجود این‌که غلظت PC در گروه تمرین پس از اجرای تمرینات ورزشی کاهش چشمگیری پیدا می‌کند، این تغییرات از نظر آماری معنی‌دار نبود (۰۶۸/۰‌=P).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر به نظر می‌رسد که انجام تمرینات ورزشی ترکیبی روش تمرینی مناسب و شیوه درمانی موثری جهت تعدیل استرس اکسایشی در مردان مسن غیر فعال باشد
واژه‌های کلیدی: ورزش، سالمند، مردان، مالون دی‌آلدئید، پروتئین کربونیل

متن کامل مقاله رایگان