تاثیر یک دوره تمرین اینتروال شدید بر سیگنالینگ تنظیم عوامل درگیر در تغییرات عروقی (مولکولی و بافتی) به دنبال ایسکمی میوکارد

علیرضا رمضانی ، یعقوب مهری الوار، عباسعلی گایینی، فرشته گلاب، ریاض غیرتمند

مجله پزشکی شهید صدوقی یزد

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین اینتروال شدید بر سیگنالینگ تنظیم عوامل درگیر در تغییرات عروقی به دنبال ایسکمی میوکارد صورت گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه ۲۸ سر رت از نژاد ویستار (۲۵۰-۲۰۰ گرم) به صورت تصادفی در ۴ گروه شم، ایسکمی، تمرین و تمرین- ایسکمی قرار گرفتند. انفارکتوس میوکارد با بستن شریان کرونری نزولی به مدت ۳۰ دقیقه انجام شد. برنامه تمرینی روی تردمیل به مدت ۸ هفته، ۳ روز در هفته به مدت ۴۰ دقیقه اجرا شد. با نرم افزار SPSS(21) و از روش آنالیز واریانس یک طرفه و در صورت مشاهده تفاوت معنی‌دار آماری از آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تعیین محل اختلاف بین گروهی استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که اختلاف معناداری بین ۴ گروه در میزان بیان ژن HIF-1، AKT، VEGF، اپلین و گیرنده اپلین وجود دارد (۰۰۱/۰p=). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که سطح بیان ژن VEGF، اپلین و گیرنده اپلین در گروه تمرین ایسکمی افزایش معناداری به نسبت گروه شم، ایسکمی و تمرین ورزشی داشت (۰۰۱/۰p=). هم چنین نتایج نشان داد که اختلافی بین گروه تمرین تناوبی با گروه ایسکمی میوکارد و گروه شم وجود ندارد (۰۵/۰<p). تمرینات تناوبی شدید در هنگام مداخله ایسکمی منجر به افزایش بیان ژن AKT شد (۰۰۴/۰p=) اما خود تمرین ورزشی این تغییر را ایجاد نکرد (۰۵/۰<p). سطح بیان ژن HIF1-a در گروه ایسکمی افزایش معناداری به نسبت گروه شم (۰۳۱/۰p=) و تمرین ورزشی داشت (۰۰۱/۰p=).
نتیجه‌گیری: تمرینات تناوبی شدید منجر به بهبود سیگنالینگ عوامل درگیر در تغییرات عروقی (مولکولی) و در نهایت منجر به کاهش سایز انفارکتوس (بافتی) قلب به دنبال ایسکمی میوکارد می‌شود
واژه‌های کلیدی: انفارکتوس میوکارد، سایز انفارکتوس، تمرین تناوبی شدید، فاکتور ناشی از هیپوکسی

متن کامل رایگان