تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن آسپروسین و پروتئین جفتنشده ۱ در بافت چربی احشایی رتهای نر ویستار چاق -فیزیولوژی ورزشی
فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران
مجله فیض
فاطمه سادات شهاب پور ، صادق عباسیان* ، ناهید بیژه
گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
چکیده
زمینه و هدف: چاقی و اضافه وزن به عنوان عوامل اصلی بسیاری از بیماریها شناخته شدهاند. هدف از این مطالعه، تعیین اثر هشت هفته تمرینات مقاومتی بر بیان ژنهای آسپروسین و UCP1 در بافت چربی احشایی رتهای نر چاق بود.
روشها: در این مطالعه تجربی، ۲۰ سر موش صحرایی نر ویستار چاق (با سن ۸ ماه و میانگین وزنی ۲۴/۴۵ ±۵۰/۳۵۰ گرم و قد ۵۸/۱ ± ۹۰/۲۳ سانتیمتر) بهطور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت ۸ هفته، ۵ جلسه در هفته، هر جلسه حدود ۵۰ تا ۶۰ دقیقه، تمرینات مقاومتی با شدت تدریجی را انجام دادند. پروتکل تمرینات مقاومتی شامل صعود از یک نردبان یک متری با ۳۶ پله با شیب ۸۵ درجه بود. هر جلسه تمرین مقاومتی شامل سه ست با پنج تکرار بود که بین هر تکرار یک دقیقه و بین هر ست دو دقیقه استراحت در نظر گرفته شد. در این مدت گروه کنترل فقط بر روی نردبان بدون انجام فعالیتی قرار میگرفتند. بیان ژنهای آسپروسین وUCP1 در بافت چربی احشایی با استفاده از روش Real-time PCR اندازهگیری شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنیدار بیان ژن آسپروسین و افزایش معنیدار بیان ژن UCP1 در بافت چربی احشایی رتهای چاق شد (۰۰۰۱>P).
نتیجهگیری: تمرینات مقاومتی با کاهش بیان ژن آسپروسین و افزایش بیان ژن UCP1، احتمالاً تغییراتی در سطح سلولی ایجاد میکند که به کاهش توده چربی و افزایش ترموژنز در بافت چربی احشایی کمک میکند.
واژههای کلیدی: آسپروسین، پروتئین جفت نشده ۱، تمرینات مقاومتی، چاقی، فیزیولوژی ورزشی