تاثیر موسیقی بر کارایی قلبی تنفسی در دورۀ سریع بازگشت به حالت اولیه پس از واماندگی

علی اکبرنژاد؛ ^۲حامد برزگر ؛ ^۳رحمن سوری؛ ^۲الهام وسدی؛ ^۴پریسا پورنعمتی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر ضرباهنگ‌هایمختلف موسیقی (موسیقی با ضرباهنگ کند و موسیقی با ضرباهنگ کند) بر برخی پاسخ‌های قلبی – تنفسی مردان جوان سالم در نخستین دقایق دورۀ بازگشت به حالت اولیه پس از یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده‌ساز بود. روش‌ها: در این تحقیق نیمه‌تجربی ۱۷ مرد جوان سالم، با میانگین و انحراف استاندارد سن ۹۷/۰±۷۶/۱۹ سال، قد ۷۲/۶±۱۷۶ سانتی‌متر، وزن ۹۵/۵±۵/۶۸ کیلوگرم، به‌صورت داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی‌ها در ۳ جلسۀ متوالی با فاصلۀ زمانی بین هر مرحله ۷۲ ساعت با استفاده از آزمون بروس تا حد واماندگی به فعالیت پرداختند. شرکت‌کنندگان به روش تعادل مقابل بلافاصله پس از واماندگی در ۳ جلسه، بدون موسیقی و با گوش دادن به موسیقی با ضرباهنگ کند و موسیقی با ضرباهنگ تند، ریکاوری شدند. متغیرها (ضربان قلب، برون‌ده قلبی، حجم ضربه‌ای، تهویۀ دقیقه‌ای، حجم جاری، تعداد تنفس در دقیقه، اکسیژن مصرفی و فشار خون)  در ثانیه‌های ۳۰، ۶۰، ۹۰ و۱۲۰ دورۀ بازگشت به حالت اولیه اندازه‌گیری شدند.یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد، گوش دادن به موسیقی در نخستین دقایق دورۀ بازگشت به حالت اولیه، موجب کاهش معنا‌دار برون‌ده قلبی، حجم ضربه‌ای، فشار خون، تهویۀ دقیقه‌ای، حجم جاری و اکسیژن مصرفی (۰۵/۰>P)، و افزایش معنا‌دار تعداد تنفس در دقیقه و ضربان قلب می‌شود (۰۵/۰>P). نتیجه‌گیری: تحقیق حاضر نشان داد، گوش دادن به موسیقی در دورۀ بازگشت به حالت اولیه بلافاصله پس از پایان  فعالیت ورزشی شدید، موجب کاهش کارایی دستگاه قلبی- تنفسی از طریق کاهش حجم ضربه‌ای و حجم جاری و افزایش تعداد تنفس و ضربان قلب می‌شود.

کلیدواژگان: بازگشت به حالت اولیه؛ دستگاه قلبی- تنفسی؛ ضربا‌هنگ‌های مختلف موسیقی؛ واماندگی