تاثیر تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین همودیالیز بر سطح پلاسمایی هموسیستئین و عملکرد بدنی بیماران همودیالیزی

اکرم کریمی، دکتر اکبر اعظمیان جزی ، دکتر محمد فرامرزی، شهرزاد شهیدی، زهرا اعظمیان جزی

مجله پزشکی زنجان
زمینه و هدف: افزایش هموسیستئین ناشی از نارسایی کلیوی و کم تحرکی بدنی می‌تواند بیماران همودیالیزی را در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی قرار دهد. از طرفی تمرینات ورزشی ممکن است بر سطح هموسیستئین و عملکرد بدنی این بیماران تاثیر مطلوبی داشته باشد. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین همودیالیز بر سطح پلاسمایی هموسیستئین و عملکرد بدنی بیماران همودیالیزی انجام شد.

روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، ۱۶ بیمار همودیالیزی با میانگین سنی (۷۸/۹±۷۵/۵۷ سال) به‌طور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسیم شدند. تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین دیالیز در گروه تجربی به‌مدت ۸ هفته و هفته‌ای ۳ جلسه انجام شد. شدت تمرینات از
۴۰ تا ۴۵ درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره در هفته‌ی اول شروع شد و در هفته‌های پایانی به ۶۵ تا ۷۰ درصد رسید. سطح هموسیستئین و عملکرد بدنی بیماران قبل و بعد از ۸ هفته تمرین ورزشی هوازی اندازه‌گیری شد.

یافته‏ ها: سطح هموسیستئین پلاسما (۰۲۹/۰=P) و شاخص‌های عملکرد بدنی شامل: سرعت راه رفتن (۰۰۱/۰=P)، زمان ۵ بار برخاست از روی صندلی (۰۰۱/۰=P) و زمان بالا رفتن از پله در گروه تجربی (۰۰۲/۰=P)، پس از هشت هفته تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین دیالیز به‌طور معنی‌داری بهبود یافت.

نتیجه‏ گیری: تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین دیالیز به‌واسطه کاهش سطح هموسیستئین ممکن است تاثیر مطلوبی بر وضعیت قلبی- عروقی بیماران همودیالیزی داشته باشد. همچنین، می‌تواند عملکرد بدنی این بیماران را بهبود بخشد.

واژگان کلیدی: همودیالیز، تمرین ورزشی، هموسیستئین

متن کامل مقاله رایگان